Ulica L-ów w mieście Łodzi

[Patryk Robacha]

wierszem wolnym:

 

oddechy minionych istnień 

skamieniały w domy co tu rosną 

te domy - moje to są domy 

 

wypluwają mnie z gardzieli bram 

codziennie coporannie cowieczornie 

wypluwają mnie na bruk wielokrotnie

poobiednio pośniadannie

 

wypluty leżę na żelastwie 

wypijam i radość i gniew 

ze zwierciadeł błotnych 

a domy krzywią się i pochylają 

by sączyć moją krew z ran otwartych 

zarzynanej duszy

rękawem fasad ocierają łzy

 

a tamci jadą tramwajami 

i nie widzą że nie jadą sami

[Deonix_]

Łódź potrafi natchnąć do dobrych utworów. 

Co prawda nieładnych, ale i w takich gustuję. 

Dobrze napisane.

 

Najlepszości,

D.

[Patryk Robacha]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Deonix,

 

serdeczności pośród radości! 

[Patryk Robacha]

@Kobra dziekuje za glos 

[Patryk Robacha]

@beta_b @Mateusz Płóciennik Dziękuję za głosy 

[Silver]

Ciekawy, refleksyjny wiersz, lubię takie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Patryk Robacha]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję @Silver