Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Ciężkie stopy, lekkie serce 

 

Ciężkie stopy, lekkie serce —
z tym brzemieniem los koślawy  
w dniu narodzin mnie o ziemię 
rzucił, bym o niebie marzył. 


Panoramy złe na przestrzał
płyną w rzędzie nigdzie, nigdzie, 
wolną rzeką w ciągłych echach
przelewają się zastygłe.


Pośród lasu pni sczerniałych, 
w życia pajęczynach gęstych 
czasem błyśnie listek jasny, 
znika nagle w wirach wietrznych.

 

Dzień mi skrzydła świtem zlepia, 
noc topnieje jak gromnica

ciszę w niebo czyste śpiewam,
milczę, milczę do księżyca.


W zapatrzeniu, w zamyśleniu, 
stopy w pyle, lira w sercu, 
idę w linię widnokręgu, 
aż w błękitu wniknę przestwór. 
 


 

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A skund wyniknę jest wynikiem złośliwości elektronicznych przedmiotów martwych i mojego roztrzepania.. 

 

Dziękóweczki wieeelkie za słowa życzliwe i skierowanie uwagi na niepotrzebne 'yyy 

odsiękłaniam, joł ;)

  • 5 miesięcy temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A z tej strony Ciebie nie znałem - 

 

 

,,Dzień mi skrzydła świtem zlepia,   
noc topnieje jak gromnica

ciszę w niebo czyste śpiewam,
milczę, milczę do księżyca."                                           zajefajnie się czyta, ja także b.często milczę do księżyca,

                                                                                            świetne metafory, pozdrawiam Cię, Czarek.  :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ładnie Ci przerzutnia wyszła, nie zaburza mocno rytmu, wiersz bardzo ciekawy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Lenore Grey poems bardzo Ci dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • @Migrena To świetna wiwisekcja polskiego doświadczenia urzędowego, podniesiona do rangi egzystencjalnego horroru, podróż do miejsca, gdzie prawa fizyki ustępują miejsca prawom "okienka", a czas płynie w zupełnie innym wymiarze. Poczta staje się tu kulinarnym koszmarem, w którym gotuje się „cały XX wiek” z dodatkiem PRL-u. Tu czas się nie tylko się zatrzymał, ale sfermentował. Urzędniczka na poczcie to strażniczka tajemnej wiedzy, która „trawi regulamin z dumą dynastii”. Jej władza jest absolutna, a system, na który się powołuje, jest bóstwem kapryśnym i okrutnym. Klient jest bezsilny w starciu z systemem kolejkowym. Moment wręczenia ziemniaków zamiast książki to czysty to majstersztyk absurdu. Dialog z kasjerką – "A może to książka zamówiła pana (...). A ziemniaki… cóż. One przyszły, bo mogły"- to zdanie to kwintesencja urzędniczej logiki – niepodważalnej, choć całkowicie bezsensownej. W sumie to poczta jest tu metaforą świata, w którym zasady są niejasne, przeszłość (Gomułka, PRL) wciąż trzyma nas za nogawkę.   Bardzo dziękuję Ci za ten wiersz, nieźle się uśmiałam. Jest wyśmienity ! Idealnie oddaje to, co usłyszałam, gdy składałam reklamacje za niedostarczenie mi przesyłek.   Do: Głównego Inspektora ds. Czasoprzestrzeni i Przesyłek Niechcianych . Dotyczy: Niezgodności towaru z marzeniami (Przesyłka nr: "Zapotrzebowanie Egzystencjalne") Treść: Niniejszym zgłaszam sprzeciw wobec otrzymanej "Korekty Losu". Zamawiałem słowo pisane, a otrzymałem półtora kilograma surowej rzeczywistości w postaci bulw. Ziemniaki patrzą na mnie wymownie, ale nie da się ich czytać.  
    • @Robert Witold Gorzkowski   dzięki Robert:)   z tym obrusem.....głupio mi....chętnie przyjadę i wypiorę:))))   pozdrawiam!!!!!      
    • @iwonaroma   Iwonko.   za Wiolą powtórzę - świetny!!!!!   pozdrawiam:)    
    • @Berenika97   piękne pragnienie!!!!!   za osobistym, łatwo dostępnym i kojącym rezerwuarem wewnętrznego spokoju, który ma służyć jako tarcza lub wsparcie w konfrontacji z hałasem i chaosem życia.   o tym jest ten miękki, puszysty wiersz Bereniki.     piękno marzeń zaklęte w cudownych wersach.   Nika.   ja z pełnym szacunkiem...... pozdrawiam:)))))      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...