Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jaskrawości słońca
czuję słabą woń.
nie wiem już do końca
co kryje w sobie toń.
czy przeprawa jest głęboką
czy tylko uczuć fala
sprawia, że pod tą powłoką
woda mnie zniewala
dlaczego ja wciąż płynę
choć myśli proste mam
brzegu widzę ścianę
a nadal wracam tam
by zobaczyć tę głębinę
gdzie? nie wiem sam

Opublikowano

Byłbym wdzięczny za bardziej rzeczowe komentarze. Jestem przecież na tym forum, żeby się uczyć. Z góry dziękuję.

Opublikowano

jeśli można udzielić lekcji:

zastanów się najpierw(prozą) co chcesz powiedzieć
następnie to ubierz w słowa
nie musisz rymować (niech Częstochowa pozostanie ośrodkiem kultu Maryjnego, a nie poetyckiego:) ale zachowaj rytm
użyj tylko tyle środków stylistycznych, ile wystarczy, by wyrazić twoją myśl
nie bój się, że wiersz będzie za krótki

nie przejmuj się, gdy ktoś mówi, że odnalazłeś dno, spróbuj się od niego odbić...
pozdrawiam

Opublikowano

Bardzo dziękuję za lekcję. Chciałbym odnieść się do uwag. Wiersz był przemyślany, nawet chyba za bardzo. Jest to historia uczucia, które niszczy moje postrzeganie świata. W kolejnych wersach przedstawiam chronologicznie moje odczucia wynikające z poznawania tej drugiej osoby. Zatem nie jest to potok chaotycznych myśli (jak w przypadku innych moich wierszy) tylko próba poetyckiego przedstawienia pewnego ciągu zdarzeń z perspektywy własnych przemyśleń. Co do warsztatu to rozumiem własną ułomność :-) Niestety nie potrafie nadać wierszom wolnym rytmu, dlatego ich unikam. Trzeba bedzie nad tym popracować. Odnośnie środków stylistycznych to rzeczywiście wiersz jest nimi naładowany jak choinka światełkami, ale nie był to zabieg celowy. Zauważyłem to dopiero teraz:-)
Bardzo przydadzą mi się Twoje cenne uwagi, choć boję się, że moje natchnienie mija wraz z uczuciem i wkrótce całkowicie zniknie. Masz u mnie wielkiego plusa za rzeczowość!

Pozdrawiam

Opublikowano

Wiesz, niewielu ludzi interesują twoje uczucia, nawet jeśli są ułożone chronologicznie, dlatego w wierszach dobrze jest unikać takich różnych "gejzerów emocji", w zamian warto stworzyć nastrój i przestrzeń dla czytelnika, tak aby mógł swoje własne przeżycia wpleść między twoje słowa.

Staram się unikać przerabiania cudzych wierszy, bo wiem jakie to może być dla nich denerwujące, ale dziś spróbowałam dla przykładu - jak można "uwolnić" :)) twój wiersz i dla zobrazowania jak można różnie opowiadać przy użyciu tych samych słów
ciekawe czy ci się spodoba


nie wiem gdzie
dlaczego płynę
widzę brzeg
ściana
wracam
zniewala mnie woda
już myśli proste
fala
czuję
głęboka jest przeprawa
pod powłoką słońca

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To zapraszam autora do nauki.

"- Poezja to sztuka. Liczy się nie tylko głęboka treść, ale także forma w jakiej została przekazana. Jeżeli chcesz po prostu coś opowiedzieć, wybierz pisanie prozą." Gdzie to było? :)

Do dostrajania wiersza zapraszam do działu Warsztat.

"jaskrawości słońca
czuję słabą woń.
nie wiem już do końca
co kryje w sobie toń." - rymy częstochowskie - to właśnie takie rymy - świetny przykład ;)

Poza tym rytm i płynność czytania - kiepsko.

"gdzie? nie wiem sam"
po pierwsze: to nie jest zakończenie utworu
po drugie: zbyt banalne
po trzecie: bez sensu - biorąc pod uwagę 13/14 pozostałej treści wiersza.

Dalej...
Wkradł się niepotrzebny rym:
"czy tylko uczuć fala
sprawia
, że pod tą powłoką".

Poćwicz poprawną wersyfikację i strofowanie.
Proponuję poczytać wiersze znanych.

Pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rak oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...