Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pustynia życia


Rekomendowane odpowiedzi

z myślami czasem szybuję w przestworzach 
z myślami toczę boje
pustka w umyśle prawda przecieka
jak woda
pomiędzy palcami

 

mrok ukołysze
do snu w swych ramionach
ranek promieniem słońca obudzi

 

i wszystko co piękne
uleci jak para 
i mgła otuli ciszę

 

pozostanie pragnienie
 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"takie sobie przemyślenia". ... często mam w wierszach przemyślenia, Nie znaczy że przemyślany wiersz pisze, ino w niim są zawarte myśli bohatera wiersza. Cóż, każdy inaczej pisze. Nie każdego można.... często po czasie zrozumieć o czym pisze. Nie mniej serdecznie dziękuję za Wasze spostrzeżenia i przekazanie ich mi. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ale ważne jest też to, jak chcemy to coś przekazać. Żeby rytm mógł się urwać, to najpierw musi zostać nadany.

A co do treści: wybacz, ale ja niewiele jej tu widzę. Ona nie jest realna, trudno ją poczuć. "Pragnienie"? Ale pragnienie czego? Nie bardzo widzę, czego peel tu pragnie.

Każdy ma przemyślenia, ale one same jeszcze nie tworzą wiersza.

Również pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jasiński Łukaszu, bardzo bogata Twoja rodzinna biografia/historia.      Pamiętam tylko, że mój dziadek ze strony mamy był ułanem Piłsudskiego i wrócił z wojny jako inwalida, spadł z konia podczas bitwy i nabawił się garba, tyle tylko pamiętam z opowiadań, byłem wówczas małym chłopcem. Wiem także, że jedna z moich ciotek posiadała szablę ułańską, zapewne była to szabla mojego dziadka. Szablę widziałem i dotykałem osobiście. Jeśli chodzi o nazwiska, to moi przodkowie należeli (z obu stron) do szlachty - Orłowski, Pietras, Gulewicz, Korzeniowski, niestety szczegółów nie znam.  Jedni mieli posiadłości na Mazowszu niedaleko Ostrołęki, drudzy utracili wszystko co mieli na kresach i osiedlili się w rejonie Legnicy, a to już blisko do Wrocławia.   ----------
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W sumie dziękuję, troszkę przyjrzałam się na spokojnie swojemu testowi :-)         Troszkę poprawiłam. Natomiast: I w butach jak kot w butach, jest bardzo dobrze :-) Jak najbardziej zegar NIE na ścianie., tylko na telewizorze, ale już go nie chcemy ;-) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-)     Dawno nikomu nie chciało się już komuś tak poprawiać :D Dziękuję @andreas i @Rafael Marius i @Łukasz Jasiński i @Nata_Kruk :-)
    • @Annie Świetne - aranżacja (i muzyczna, i wizualna) powściągliwa, a wyrazista. 
    • Trochę mnie nie było tutaj    Na każde drgnięcie telefonu Sprawdzam, czy to ty  Choć wiem, nie powinienem  Realne wydają się sny  Pasujemy jak ulał  Jednak nie pasuje nic  To marzenie czy zaduma Nie pozwala nam być   
    • Nowa karta, któż to wie? Życie biegnie, zmienia się. Ludzie mówią: wieczny pęd, Los w harmonii gubi dźwięk. Pelargonia, prosty kwiat, Cichy świadek naszych lat. Wciąż rozkwita mimo burz, Od wiek wieków - trwa bez słów. Rok się budzi, siłę daje, Jakże szybko ta ustaje. Wstaje cicho, niebywałe, Ile wrażeń nam oddaje. Krętych ulic wiele jest, Proste, strome tudzież też. Idziesz, biegniesz, przeskakujesz, Padniesz, wstań - moc budujesz.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...