Historia edycji

@Bożena De-Tre   aż się uśmiechnąłem - "  nie tylko” donoszą” ale noszą z dumą swój kaganek".   tak, to jest piękno w człowieku - takie piękno którego nie da się wydrapać łatwo.   dziękuję i powodzenia.   jacek.    

O, za mokro. Kisiel, ale i sikorkom, Azo?

@Migrena To już moje trzecie i może dlatego miałam już więcej dystansu do siebie i swoich Tomików.Najważniejsze że z tzw grupy „ tęskniący tęsknią” jest nas całkiem niemało.To budujące….że ludzie nie tylko” donoszą” ale noszą z dumą swój kaganek(nie mylić z kagańcem-:) człowieczenstwa…

Mijałem tylko nicość. Czasami jedynie, lity kamień, lód lub dziewiczo czysty śnieg. Tego dnia kazałaś mi odejść ze swojego życia. Teraz jednak wracam, demonów starym szlakiem. Teraz już sama nie wiesz czy uduszę Cię w łóżku nocą. Czy przebije czarną szablą, chwilę przed zmrokiem. Już mnie nie przepędzisz Miła. Z kręgów piekielnych wezwały mnie siostry. Zemsta, Agonia, Nienawiść. Dzięki nim po wieczność żyję. Dam Ci jednak godną śmierć. Ciała po niej nie zhańblę. Oczy przygasłe w ostatniej posłudze Ci zamknę. A w dłonie już lodowate wsunę białe lilije.   Bo nasza obojętność zniszczyła wszystko. Nawet na przyjaźń, przyszedł kres i fiasko. A może obejmę Cię czule i zasypie gorącymi pocałunkami. A później bez litości skręce kark i zaciągnę truchło za sobą w zaświaty. I rzucę jak padliną ku uciesze kraczących przyjaciół. Na pierwsze, zapomniane przez wszystkich Bogów wrzosowisko. Urządliłaś mnie tylko raz i zdechłaś jak pszczoła. Płoń pełna grzechu. Tak jak płoną wokół mnie. Ściany tego kościoła.

Magm ar. Gram. Gam!