Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***(cudzysłowiem otwiera rozdział w życiu)

Dusza Pegaza
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dusza Pegaza

Dusza Pegaza

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

cudzysłowem otwiera rozdział w życiu
i chwile przerwane przecinkiem łączy
by nie umknęły wśród zasad życiografii
niemym krzykiem nadaje dramaturgii
i wykrzyknikiem
a potem wątpliwości poddaje słuszność wywodów
myśl kończy westchnień wielokropkiem
i zasypia na wpół rozebrany
z sensu istnienia kropki

Wiersz został przeniesiony do Forum dla zaawansowanych poetów.
MODERATOR

Freney

Freney

Opublikowano
Opublikowano

Czytało się przyjemnie, nie brakuje liryzmu, a metaforyka literacko-piśmienniczo-etc. nie jest namolna - duże atuty i fajna, trzeźwa obserwacja zamknięte w niedużej historyjce. To jak najbardziej in plus.
Jedna, ale dość zasadnicza uwaga: mamy w polszczyźnie ten cudzysłów, a nie to cudzysłowie. Odmienia się to zatem: cudzysłowem otwiera. Wierszowi to nijak nie szkodzi, bo broni się skutecznie, ale pisać też jakoś trzeba :)

Ocena pozytywna :)

Freney

Freney

Opublikowano
Opublikowano

Ja z kolei przepraszam za gderanie o błędach... zboczenia polonisty, ech ;) w każdym razie nie o zawstydzenie szło i nie tylko o ich wskazanie. Wiersz - jak widać z innych komentarzy - broni się zawzięcie ;)

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Duszyczko ,napisałaś ten wiersz ciekawą formą i orginalnym pomysłem ,używając życiograficznych ;-) porównań.Czyta się go dobrze i stanowi on po części budującą naszą moralność...Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiechu J. K.
      Rzeszów, moje miasto

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Corleone 11 Prawda, z myślami lepiej nie wojować, lecz pozostaje tylko "dyplomatyczne" ukierunkowanie ich na właściwy tor, taki bezkonfliktowy. Pozdrawiam serdecznie :)))
    • Wiechu J. K.
      Przykartuski Las. Wizyty

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      @Corleone 11

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję Michale i pozdrawiam serdecznie :)
    • Robert Witold Gorzkowski
      Modlitwa Wigilijna

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @beta_b dziękuję
    • Cole
      O moich przyjaciołach

      Przez Cole · Opublikowano

      to nie są twoi przyjaciele.  tak mi próbowano wmówić Co tak naprawdę o nich wiesz? muszę się trochę natrudzić    by przypomnieć sobie szczegóły ich żyć, ich związków, ich przeżyć  jak gdyby me myśli już pruły zapamiętanych faktów nić   nie wyrecytuje ich wszystkich miłości, nie znam ich życia w szczegółach nie często jestem u nich w gości czyżby się ta relacja popsuła?   tak naprawdę wiem o nich wszystko  co powinienem wiedzieć i nie potrafię sobie wyobrazić  lepszych przyjaciół na świecie 
    • Marcin Tarnowski
      Ambicji eksport kontra jej duszenie

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      Myślę, że Polska nie jest najnieszczęśliwszym z państw, jak to się zdaje po lekturze wielu ujęć jej dziejów. – Czy to nie przeniesienie wady wiadomości, przedstawiających serię codziennych katastrof? – Bo, spójrzmy na końcówkę listy krajów szczęśliwych, na te najnieszczęśliwsze: – Państwo wielkomorawskie – nie przeżyło średniowiecza; – Księstwo Serbołużyczan –  nie przeżyło średniowiecza;           A przecież odnotowywani są ich władcy: Książę Derwan (ok. 632 w kronice Fredegara, łac. Dervanus, dux Surbiorum), jako książę plemienia Surbiów (tj. Serbów łużyckich), Książę Miliduch (†. 806, łac. Miliduoch, Melito, Nusito) – książę serbołużyckiego związku plemiennego, a nawet z tytułem „król Serbii”. – Państwo Wieletów vel Luciców – nie przeżyło średniowiecza; – Państwo Stodoran –  nie przeżyło średniowiecza; – Państwo Obodrytów –  nie przeżyło średniowiecza;           A przecież znani są ich niektórzy władcy, np. Książę Gostomysł (†844, łac. Goztomuizli, Gestimulum). Książę Stoigniew (†955), wymieniany jako współrządzący z Nakon (†965 lub 966) Książę Dobomysł (w 862 wg Annales Fuldenses odparł najazd Ludwika II Niemieckiego, po łac. zwano go Tabomuizl), Książę Mściwoj, który w r, 984 roku wziął udział w zjeździe w Kwedlinburgu. Książę Przybygniew vel po niemiecku Udo. Książę Racibor. Książę Niklot. – Prusowie – nie przetrwali średniowiecza; – Jaćwingowie – nie przetrwali średniowiecza; – Królestwo Burgundii – nie przetrwało średniowiecza, choć w latach 1477-1795 wymieniani są władcy Burgundii ale tylko tytularni, bez ziemi i realnego państwa. Itd. A Polska? Z Polską jak widać mogło być dużo gorzej!   Pozdrawiam!  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...