Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rykowisko

Patryk Robacha
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Patryk Robacha

Patryk Robacha

Opublikowano
Opublikowano

Jak leśne rykowisko 

nasze śródmiejskie disko 

choć trochę wbrew przyrodzie

na seksualnym głodzie 

 

ufarbowana lala

co pręży się i słania 

niby tanecznym krokiem

i jedynym urokiem 

pożądliwym swym spojrzeniem 

rozgląda się za jeleniem 

 

a jelenie w modzie mają 

przyglądanie się tym lalom 

i czynią sobie zakłady 

tę wyruchać będę rady 

 

takie oto rykowisko 

w śródmiejskim rucho-disko 

jelenie wyć nie potrafią 

łanie wszystkich dupą raczą 

1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

A co - do jasnej cholery!!! - ma ten tekst wspólnego z limerykiem?!!! Jesteś jakimś anarchistą, nie uwzględniającym żadnych regulaminów, czy "ki diabeł" ...? To nie pierwsza twoja "niby pomyłka" - zgłaszam do administracji, może ktoś zrobi wreszcie z tobą porządek!!!

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przecież ja już kolejny raz zwracam Tobie uwagę na podobne zachowania z Twojej strony. Każdy dział jest zaopatrzony w króciutką informację w nagłówku - wystarczy poczytać i tam właśnie umieścić tekst, gdzie jego miejsce ... Jesteś po prostu "niereformowalny" - jak widać po Twoich czynach ...

Mateusz

Mateusz

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Warsztat jest odpowiednim miejscem do dopracowania każdej formy. Po tym jak zostanie poddany edycji, można nacisnąć "Zgłoś" i dodać krótką informację gdzie się Twoim zdaniem nadaje. :)

1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

- lecz ja temu gościowi już ten sam temat kolejny raz powtarzam - jak sądzisz - do ilu razy sztuka?

jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

z tego co widzę, dobry tytuł dałeś ;)))

adekwatny

A tak na marginesie - kiedyś do działu Limeryli trafiały różne dzieła

- inne niż poważne, nadęte lub "w swoim rodzaju".

Mateusz dobrze radzi :)

Pozdrawiam, a na rozluźnienie proponuję:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maciek.J
      Myśli zatrzymane

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      Dzięki Aniutko
    • Migrena
      coś tam

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • Jacek_Suchowicz
      Pies zdrajca

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • Migrena
      Ewangelia wakacyjnych Bogów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • Relsom
      Nasze niebo

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...