Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dlaczego poeci nie mówią wprost o co im chodzi?


iwonaroma

Rekomendowane odpowiedzi

zwodzą gmatwają mieszają

 

słów nadto dodają lub właśnie ujmują

gdy zaraz poczują

że sens ze słów zbyt jasno się wyłania.

 

kombinują pozorują me-ta-fo-ry-zu-ją

stwarzając wciąż nowe poetyckie bajery

iż niby to poeta jest z wami całkiem szczery

jednak…

 

powiem bez kozery, kochani odbiorcy

a także w sekrecie

(bo być może jeszcze tego nie wiecie)

że to nie w celu zadania wam klina

lecz w tym tkwi przyczyna

(to nie jego wina!)

iż poeta (niestety)

sam nie bardzo „czai”, co mu się w głowie roi

i co on biedny widzi w swym (o wstydzie!!!)

poetyckim szurniętym odwidzie.

 

p.s. wybaczcie...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

im :)

 

 

 

 

Edytowane przez iwonaroma
poprawka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zgadzam się z tym, chociaż nieco inaczej bym to nazwała, czy wytłumaczyła: Pisząc mam wrażenie znajdować się na wąskiej krawędzi pomiędzy tym, co wiem, a czego nie wiem, pomiędzy poznanym i zrozumianym, a tajemnicą wszelkiego istnienia ... Ponieważ  jestem jednak bardzo blisko niej, wyczuwam jej obecność i próbuje po nią sięgnąć słowami. Musze jednak być ostrożna, bo gdy użyję fałszywego słowa lub zbyt wielu słów, to mogę ją "spłoszyć" lub stracić równowagę i spaść z powrotem w zwykłą codzienność. Podoba mi się odwaga, humor i szczerość Twojego (też nieco sfrustrowanego?) wiersza :) Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zauważam, że metafory, których ja osobiście używam mało, jednak przyciągają czytelnika do wiersza i zatrzymują go dłużej przy sobie. Z wyjątkiem może mnie, bo gdy jest ich za dużo lub gdy są zbyt jaskrawe, męczą i dezorientują mnie i mam problem, żeby doczytać wiersz do końca... Przyznaję się ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Duszko :) raczej zrobiłam z tematu tzw. jaja, choć wiadomo, że zainteresowani nie lubią być obśmiewani :(

Ale Ty bardzo rzetelnie i świadomie zanalizowałaś ten balans, który poetom jest sednem... są tu, a jednocześnie gdzie indziej...

Wg mnie, gdy jest się bardziej "gdzie indziej" - tym lepiej :)

Pozdrawiam serdecznie :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nietuzinkowi Rulez !!   Warszawa – Stegny, 24.02.2025r.   PS - przepraszam szanowne Forum, że nie ten dział. W miniaturach do nowego wpisu zostały mi 3 godziny, ale mam generalnie centralnie i systemowo niektóre rzeczy gdzieś, więc niebawem planuję skok do baru i zniknięcie, a co za tym idzie nie mam cierpliwości odczekać powyższego czasu. Może będzie jeszcze okazja się poprawić, ale teraz planuję raczej się lekko zaprawić. Pozdrawiam - Autor!!
    • słaby pierwszy wyprowadza cios  wygrzebie z garażu magnetron by straszyć promieniem śmierci    za wodzem do końca pójdziemy  przegra powiesimy    dusze Kozaków lęgną się w czarnej ziemi na gołoborzach przedhistorycznych kamieni    w tej rozpaczliwej walce  obyś nie dał się poznać  mężem Boudiki    to nie kominkowe przemówienie  Roosevelta ani patriotyzm  na falach eteru Churchilla  to kunszt oratorski po plecach  roztaczający ciarki    intelektualny przełom    śpiesz się bo nie będziesz miał   państwa             
    • @Somalija Świetne! Do tego pobudza wyobraźnię i można swobodnie manipulować treścią według własnych wyobrażeń, niekoniecznie fizycznych. Pozdrawiam.
    • Wykuta z iluzji podpora człowieka Co krok oddala się od właściciela Mówiąc: "dobrego już nic mnie nie czeka" Bezdusznie opluje choćby przyjaciela   Rachunek zysków zapomniał o stratach Ponownie coś chcą a nic nam nie dają A przecież sukces, porażką obszyty Gdyż to co cenne zdobywa się w "ratach"   A co gdy Ci już niewiele zostaje? Gdy gwiazdy szybko zachodzą półmrokiem Księżyc złośliwie odbija twe kłamstwa Może to już czas by spotkać się z Bogiem?   A jeśli wszystko absurdem podszyte? Nieważne, od dawna już nie umiem marzyć Łza na policzku szepcze tylko jedno Zabij, bo inaczej możesz mi wybaczyć  
    • Niczym ptak w klatce  Zapieczętowana ma dusza w ciele człowieczym Ulotnić się pragnie z tego świata Skazana na czekanie  Do dnia mego ostatniego tchnienia By wyrwać się z życia cyklu I pognać w miejsce jej przynależne Wiecznej nicości otchłań Lub światła blasku stronie
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...