Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Żeby to tak zawsze można było

i nie było ku temu przeszkód wszelkiego rodzaju...

 

Cieszę się bardzo, że Ci się spodobał.

Ale świeżynka to jeszcze, więc się nad nią zastanawiam ;)

 

Dzięki serdeczne i pozdrowienia ;)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję, sprawiłaś mi przyjemność tym komentarzem.

Jak mogę, to wracam, na stałe niestety nie da rady :(

Zostają wspomnienia.

 

Dziękuję raz jeszcze i pozdrawiam ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję Annie :)

 

Coś czułam, że to może być nieprzystępne...

A chodziło mi o zielonkawe prześwity na nocnym niebie po zajściu słońca,

może nazbyt dziwnego określenia użyłam, ale mam taką tendencję

i trudno mi się jej pozbyć :)

 

Pozdrowienia serdeczne :)

  • 3 miesiące temu...
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A mi się wciąż wydaje
że podmiot to krucha dziewczynka
idąc przez las od czasu
z radości z wdziękiem podskoczy

 

I tylko obłęd w spojrzeniu
co mrozi do szpiku kości
leniwy stukot siekiery 
w oddali płonące domy

 

Gdzie idziesz drobną dziewczynko
Zapytał z przekorą czytelnik
lecz zamiast dostać odpowiedź
dostał pod żebro ten wierszyk
 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Manek dziękuję @Nata_Kruk tak też może być dzięki @Kwiatuszek dziękuję
    • @Marek.zak1 przychodzę zawsze z porą ksjężyca Jak on prosto w ramiona kochanki  Nie znaczę więcej niż intercyza Rankiem wychodząc tylnymi drzwiami   To tak z innej perspektywy. Bardzo liberalne podejście do życia i relacji bo stereotypowo facet ma większe skłonności do skoków w bok    Pozdrawiam 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ciepełko? W kostnicy? A może to wiersz o efekcie cieplarnianym?
    • Tłum niewidzialnych na naszych ulicach mknie rozebrany do krwi oraz gnatów. Pędem biedaków, bezdomnych tłum gna ów prosto w ciepełko z napisem kostnica.   Tłum niewidzialnych — na czyich ulicach? Tych, którzy są na nich kiedy zmierzchnie. Oni spiąć na nich opuszczają je we śnie lub kiedy zgaśnie w latarni dusz iskra.   Beton i ziemia — plastik oraz słońce. Bardzo odległy blask smutny z zapałek. Beton i ziemia — przedsionek do końca   i koce do cna, do nitki wygrzane. Beton i ziemia — nie wszystko stracone — beton dla ziemi, ziemia ciałom kalek.
    • O synu mój — głos w gasnącym dzwonie,  czy słyszysz mnie, gdy cień się kładzie?  Gdy noc, jak welon, snuje się po tronie  dni, których nie odzyskam w zdradzie?   Kochałem cię w milczeniu ścian,  w spojrzeniu, co nie znało słowa —  lecz serce drżało — jak pusty dzban,  gdy wiatr w nim szuka snu – bez słowa.    Twój śmiech był światłem, lecz ja, z        kamienia,  nie znałem blasku – tylko cień.  Więc gubiłem cię… bez pożegnania,  jak dusza gubi ślad przez dzień.    Teraz, gdy tętno gaśnie w zmroku,  a mgła spowija każdy ruch —  widzę cię znów — u twojego progu,  z dzieckiem na ręku — jak dawniej Bóg.    Niech twe ramiona nie znają chłodu,  niech dłoń twa trzyma świat bez win.  Ja odejdę — w cień, wśród lodu —  lecz we mnie zawsze: ojciec i syn  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...