Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się, że zajrzałaś.

To prawda - nie wiadomo, ile tych den naprawdę jest - i które dno kiedy nam się objawi...

Co do zmian - miło mi, że sobie na swój sposób odczytałaś początek, ale jednak pozostanę przy własnej wersji. :)

 

Pozdrawiam i zapraszam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Spotkałam się ostatnio kilkukrotnie z komentarzami określającymi niektóre moje teksty jako kabaretowe. To ciekawe, bo sama o tym wcześniej nie myślałam, ale coś w tym jest. Jeszcze raz dziękuję za odpowiedź. :)

 

Pozdrawiam 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie da się ukryć.. gdziekolwiek pójdziemy, tam się.. jest. Bardzo ładny wiersz... o tęsknocie za normalnością. zacytowane... doceniaj peelu każdy wschodzący ranek... w pokoju, nawet, gdybyś spał na.. strychu. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Panie Ropuchu... nie wywołuj hien z puszczy. Prorocza treść, ale dobrze skrojona. Fragment, jw. .. idźmy bez waśni... :) po błękit w głowie... NA ZAWSZE... :) Tego się trzymajmy.
    • Człowiek od tysięcy lat patrzy w ogień — mami go ciepło i język płomienia, którego mowy nie zna. Człowiek od tysięcy lat grzebie drugiego człowieka, jakby sadził go w ziemi na nowo. Pije wodę, która płynie przez jego własne ciało, i modli się, by go nie zatruła. Człowiek krzyczy, gdy go boli, a potrafi milczeć, gdy boli okrutnie. Od tysięcy lat kocha, choć czasami miłość sama całą robotę za niego odwala. Wstaje rano, żeby coś złapać, dotknąć, polizać, obrócić, schować i uciec, albo wszystko naraz — żeby nie zwariować. I jeszcze robi głupie miny. Człowiek od tysięcy lat pisze wiersze, więc i ja piszę. Chociaż wiem, że ten wiersz już kiedyś był i w „chmurze” nad jaskinią się mienił… i choć się bardzo starał… …nikomu, on k…, życia nie zmienił. Krzemo Gorai H+Ai                
    • @Annna2... pierwsze, co chyba ważne, gdy edytujesz treść wiersza, daj ze dwie spacje na koniec, przed.. zapisz... wówczas nie zleje Ci się razem. Nieustannie podziwiam osoby, które piszą ten typ wiersza. Ma swój refrenik, co nadaje jakby melodyjności... Tutaj także niebanalna treść, o życiu... :) Pozdrawiam.
    • @viola arvensis   Dziękuję za te przemiłe słowa!   Pozdrawiam z uśmiechem  :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...