Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bogurodzica i Maryja

Dziewica Nicnierozumiejąca

I panna z rumianymi policzkami

Pierwiastek z pierwszych

I ziarnko piasku cudem zawiane do Betlejem

Dawne to dzieje...

A przecież i dziś

Ciche Marysie ze spuszczonymi oczkami

Cudnie rodzą dzieci

Nie wiedząc także

Kim są ich ojcowie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Pierwsza część wiersza to przepiękne opisanie Maryi, Matki Pana Jezusa.

Druga część to czysta ironia nie mająca nic wspólnego z obrzydzeniem wiary, wręcz przeciwnie, ale trzeba umieć czytać wiersze i to co jest między wierszami.

Ament...

 

 

Opublikowano

MaksMara - Nie łap mnie za słówka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersze oprócz tego, że się czyta, również się recytuje.

W czasie deklamacji nacisk na sylabę, na wyraz, intonacja głosu, mimika twarzy, a także gestykulacja rąk czy całego ciała decyduje o interpretacji wiersza.

W tym przypadku także interpretacja słowa "także" nie pozostawia złudzeń co do całości wiersza.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo przepraszam, nie chciałam za żadne słówka Cię łapać. Także w wierszu występuję i coś znaczy, nadaje sens, wyjaśnia w kontekście innych wyrazów, co chcesz powiedzieć, to chyba jasne?

Opublikowano

MaksMara - Nie przepraszaj, strachliwa pani, przecież dodałem uśmieszek.

Dobry wiersz nie jest "jasny", wręcz przeciwnie jest "ciemny".

Dotykasz go po omacku, a im więcej dotykasz tym bardziej poznajesz jego kształt.

Bo jak powiedział Barańczak: słowa są po to żeby się zrozumieć, a ręce żeby się porozumieć.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@W.M.Gordon przepraszam, bo staram się być kulturalna i taktowna, a Twój wiersz / akurat ten/ dla  mnie jest jasny jak słoneczny dzień. Myślę, że to dobrze, wiersze po to się pisze, żeby ludzie rozumieli, chociaż w pewnym zakresie, bo jak nie, to nie będą czytać. Z przesłaniem tego wiersza się nie zgadzam, ale to tylko moje zdanie, dodam jeszcze, że trafnie uderza w Marysie, ale to porównanie bardzo prowokujące. Każdemu wolno pisać wszystko, co chce, ale nie wszystko jest dobre i korzystne, bo niekiedy krzywdzi innych. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...