Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

twoje serce wykradli złodzieje,

zamiast niego, masz teraz kamień,

nie chcę, byś moim był przyjacielem

ewentualnie

z psem się zamień

 

lecz nie znam żadnego kundla,

który by na taką zamianę czekał,

zaszczekał,

zamerdał ogonkiem ,

podbiegł,

chciał uratować człowieka 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Sugestywny obraz i niemniej ciekawe porównanie :-) Podoba mi się, bo daje do myślenia...

 

Dobrze napisane ! :-)

Opublikowano (edytowane)

Maks jest takie opowiadanie "Psie serce" M. Bułhakowa. 

Oto cytat z niego:

 

.Zdążyć wszędzie może ten, kto nigdzie się nie spieszy.

 

 

 

Fabuła książki

 
Bohaterem opowiadania jest profesor Preobrażeński, który przeszczepia psu Szarikowi ludzką przysadkę mózgową i jądra. Zwierzę zmienia się w człowieka, ale tym samym zyskuje najgorsze ludzkie przywary.
 
To okrutna opowieść. 
 
Nie wiem, czy z niej czerpałaś coś, aby napisać, np. :
 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czy:

 

 

Trudny jest Twój wiersz.  Smutny. Justyna. 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No wiesz, nie znam psa, który by chciał się na serce z kamienia zamienić, bo jak wiesz psy mają serca wierne i bezinteresowne bez względu na wszystko, ale też  wyczuwają ludzi, nie wiem od czego to zależy, że do jednych merdają ogonem, a na innych warczą?

Dziękuję za czytanie, a że pobudza do myślenia, to jeszcze lepiej,

pozdrawiam 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie miałam tym razem konkretnej osoby na myśli, 

z życia wzięte plus fikcja,

ale zapewne nikt nie chciałby mieć przyjaciół o sercach z kamienia, nie na tym przyjaźń polega,

dziekuję i pozdrawiam w temperaturze pokojowej :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobry cytat Justynko, nawet b. dobry, już od pewnego czasu zwolniłam na wszystkich drogach,  tak kiedyś czytałam to opowiadanie, lubię Bułhakowa i literaturę rosyjską,

 

czy wiersz smutny? Smutni są ludzie o kamiennych sercach i od takich się odwróć,

nic dobrego nie wniosą w twe życie,

pozdrawiam niezbyt gorąco, bo i tak upał :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...