Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mój kraj

Andrzej_Wojnowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
Opublikowano

Mieszkam w dziwnym kraju, w którym dwa plemiona

Walczą wciąż ze sobą, kto kogo pokona

Jedni ulizani, same wykształciuchy

Przegrali wybory, podwinęli uszy

Nie pomógł im Michnik, nie pomógł Wałęsa

Szokiem dla nich była, ta wyborcza klęska

 

Drudzy ci zwycięscy, dumni patrioci

Osiem lat czekali - kto im dziś podskoczy

Dwa lata u władzy i kilka miesięcy

A każdy z sondaży jest dla nich zwycięski

Jak się słupek chwieje, poparcie dołuje

Główny szaman partii szybko reaguje

 

Zabierają kasę, zwłaszcza tym bogatszym

Dzielą na tych biednych, wiernych i najsłabszych

Jak wystąpił problem, komu już zabierać

Oddają nagrody dane od premiera

Często łamią prawo, ta koncepcja chora

Ale co tam prawo -ważny elektorat

 

Niestety przegrani, koncepcji nie mają

Kłócą się ze sobą, tylko narzekają

Kiedyś przecież razem, skłócone plemiona

Walczyły o wolność, by ustrój pokonać

Jak się im udało, drogi się rozeszły

Nie wiem o co chodzi, które jest dziś lepsze

 

Polsko droga Polsko, co się tutaj dzieje

Czemu ciągle rządzą, głupcy lub  złodzieje

Niby mamy lepiej, jest dużo wolności

Lecz działania władzy, ciągle wielu złości

Nie mogę wyjechać, bo ten kraj wciąż kocham

Chyba się napiję i cicho zaszlocham

2
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witaj Andrzeju - jestem bardzo za wierszem - widzę w nim szczerość

to raz oraz  czystą prawdę - takim narodem jesteśmy nie bójmy się

tych słów -  ja już  się w tej brudnej polityce zaczynam się gubić

nie nadążam za nią -  mam cichą nadzieje  że w końcu  się 

jakoś dogadają - przecież chodzi o nasze wspólne dobro...

                                                                                                                                 Pozd.

 

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ja w to już nie wierzę.

Dlaczego Mojżesz naród wybrany ganiał czterdzieści lat po pustyni a mogli do ziemi obiecanej dojść w miesiąc.

Niestety pewne pokolenie musi odejść od władzy by było lepiej.

Łatwiej się burzy niż  buduje.

 

Dzięki za poświecony czas.

 

                                                                                          pozdr.

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kamil Olszówka
      Mój styl

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • degatoja
      Jesienny taniec

      Przez degatoja · Opublikowano

      Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • Michał Czachorowski
      „Tak samo”

      Przez Michał Czachorowski · Opublikowano

      10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • _Maryanne_
      Niezgody

      Przez _Maryanne_ · Opublikowano

      Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • Corleone 11
      Spowiedź

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...