Z tych cierni...

[Kwak10]

Moja głowa zapełniona tysiącami zmartwień.

Tak jakby szczęście ktoś odebrał 

i nie chciał go oddać...

Myśli chcą unicestwień.

Nie chcą już się tyle przejmować 

i jak co dnia 

na same dno upadać...

Życie chce nowych postanowień 

Chce sobie wszytko 

dobrze poukładać...

Wkońcu mówisz: „Pora wstawać”

Lecz powracają tysiące tych...burzliwych wspomnień.

Już nie możesz tak dalej uciekać 

Od samego siebie 

Już nie możesz.

Pamiętasz gdy byłeś w niebie ? 

Teraz ciężko jest Ci się podnieść 

Bo upadłeś 

Teraz ciężko jest Ci się zakochać 

Bo cały komuś...

 dawniej się oddałeś 

Teraz ciężko jest Ci zrozumiec 

Że życie jest syntezą bieli-czerni

Nie przejmuj się i idź dalej

Przed tobą długa droga uszyta z tych cierni.

Nie przejmuj się...z tych cierni.

 

Kwak Piotr 

 

[Krzysic4 czarno bialym]

Ciekawe przynajmniej dla mnie. Witam na forum 

[Jan_Urbański]

a dlaczego w tym dziale ?

[Justyna Adamczewska]

Witaj, Piotrze. Smutny wiersz. Ciernie... kolce, kłują i serce, i duszę, i ciało. Miłość:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Co jeszcze ważnego dla mnie? 

 

Powtórzenie, jak najbardziej na miejscu. 

 

Mam tylko jedno:

Powinno być chyba "w końcu", ale to drobiazg.    :))) Powodzenia J. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.