metafizyka nonsensu

[modis]

czas jest w nas a poza czasem jest pozautrwalona

jak napisy na murach nie stąpając po ziemi i nie unosząc się

w chmurach dotykamy sedna tego co jest pomiędzy sensu

przędzą słowa a mową mową mówioną ciszą

w dźwięku wsłuchaną w jednym znaku wypowiedzianą

ciągi liter jak bezgłośna pieśń co z upływem czasu

pokrywa się rdzą znaczeń dosztukowanych omówień w gabinetach

klasyfikujących entomologów którzy z szpilkami w kościstych

dłoniach cyzelują znawstwo  przedmiotów bezkrwistych i ulotnych

nietrwałych i zmiennych jakimi są słowa i czas i bezmiar i brak

i obecność w nieobecności stop istniejącego z nieistniejącym

stop kropka cudzysłów i znak będący zaledwie czy aż symbolem

symbolu kropka

 

metafizyka sensu

 

wiersze wzrastają z nasion zapomnienia tego co było

a co nigdy się nie zmienia kwitną w umysłach

które są ich glebą kwitną w sercach co karmią się niewiedzą

wieczność jest chwilą pokrytą patyną trwaniem i trwonieniem

uchwyconą zmysłami smaku dotyku wzroku słuchu i powonieniem

krzyk jest milczeniem choć nie ma ust poprzez które słowa

rodzić by się mogły w świecie zgiełku i wrzawy - pisane dla zabawy

nie dla utrwalenia