Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdy patrzę w twarz twoją Jezu
bracie mój i panie
zdradzany po wielokroć
przez naród wybrany

 

niczym staje się zdrada
i kłamstwo i trwoga
i każde z ludzkich cierpień
wobec cierpień Boga

 

a głaz co dławił i  duszę i serce
 ze wstydem opadł
by na swoje miejsce wrócić
gdzie leży pokorny

 

wobec Twego blasku
jak jemu podobne
niczym ziarnko piasku
blasku, co zdrojem siły i miłości

 

co znosi nicość
i ziemskie cierpienia,
ukrzyżowanemu przydaje godności
i niweczy wszelkie próby upodlenia

 

a ból, który czuję
ledwie bladym lśnieniem
przy twym boskim blasku,
który jest cierpieniem

Opublikowano

Witam -   Bożenko byłem czytałem  ten Świąteczny wiersz.

                                                                                                                Słonka życzę i udanych Świąt. 

                                                       

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Słuchaj no bardzo Ci dziękuję za wsparcie :)) Ogólnie uważam, że vice versa :)
    • @MIROSŁAW C. Ten wiersz to jak archeologia polskiego absurdu — gdzie bohaterski napis ze "śliną w pysku" spotyka się z "wyrobami czekoladowo podobnymi" i nagle wszystko jest prawdziwe i śmieszne jednocześnie. Uwielbiam to "niemieście" — jedno słowo, które mówi wszystko o miejscach, gdzie historia dzieje się na marginesie, ale wcale nie mniej boleśnie. Świetny tekst! 
    • @Leo Krzyszczyk-Podlaś, @lena2_, @Wochen, @acatiiia, @tie-break, dziękuję :)
    • @Leszczym To, że piszesz "z otwartą przyłbicą" – to już się udaje. I to się udaje bardzo! Widzę to w twoich tekstach: ta szczerość, nawet gdy boli, nawet gdy jest niezręczna. To właśnie jest ta odwaga. Świetnie to robisz!  Rozumiem zmęczenie – pisanie i dzielenie się nim to podwójna praca. Sama myśl o upublicznieniu może być bardziej wymagająca niż samo pisanie. Więc to, że  tutaj jesteś, że publikujesz – to już jest coś dużego.  I nie musisz przepraszać za to, że teraz nie masz sił na wspieranie forum. . Każdy ma swoje rytmy, swoje pory na dawanie i branie. Czasem wystarczy, że się pisze. Czasem wystarczy, że się czyta w ciszy.  Twoje teksty są tu. To już jest Twój ogromny udział. Pozdrawiam.
    • @Maciek.JNie wywołuj mnie, bo to naprawdę nieładnie wykłócać się pod nie swoimi wierszami.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...