Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

po drugiej stronie życia

gdy wachlarz przełożysz

w japońskie wzory

(często spotykany

w sklepikach przydrożnych)

 

zobaczysz pejzaże

bagażem doswiadczeń

malowane dni

które masz za sobą

 

a teraz czekaj, nie śpiesz się,

zwolnij kroku

inni popędzili

ale zostań w tyle

tym razem na przekór

 

wolno smakuj chwile

pośpiech gubi miłość, dotyk,

zapachy konwalii,

psa z kulawą nogą,

zapłakane twarze

i włosy rozwiane

 

myślisz, że coś stracisz

na przekór zwalniając?

 

26.03.2018r.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

"a teraz czekaj, nie śpiesz się,

zwolnij kroku

inni popędzili

ale zostań w tyle

tym razem na przekór"

~~~~~

... przekornością - niestety - ja już nic nie zyskam,

gdy lat siedem dziesiątków patrzy z mego pyska.

Spieszyć się więc muszę, by uciec od bogów

którzy to niezbyt chętnie poskąpią swych progów ...

.

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że masz doskonale poczucie humoru, więc tak odpowiem:

To nie ten przedział wiekowy, tekst kierowany jest do osób pomiędzy 40- 60 

Tak, tak musbron 45, po siedemdziesiątce to trzeba wszędzie już pędzić, tu się z Tobą zgadzam, jak zresztą w innych kwestiach też, np. że Jędrek to równy gość.

Miłego dnia:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie, to mówię do wszystkich zabieganych, którzy często przez to zaniedbują swoich najbliższych. Warto na chwilę zwolnić, przewartościować życie. 

Dziękuję za wizytę :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie to samo pomyślałam, chociaż dojrzałam tutaj też nieco inny obraz, obraz wojen, wyżynania ludzi i...       ta cisza krzyczy od lat już wielu       bębni o pamięć o słowa choćby       bo ileż można - wszystko na próżno -        ... sponiewierane ciała w ziemi...   @andreas... pięknie ułożyłeś strofki, cisza brzmi, pobrzmiewa, woła, wręcz krzyczy, ale..  jak napisałam w jednym ze swoich, wiele głów... ciągle zatrzaśniętych... i opornych do potęgi 'entej', nie tylko na głód, na wiele innych i jeszcze innych rzeczy. Kasa.!!!. się liczy.   ... mnie także.
    • @[email protected] piękne słowo "furknęła". Zapomniane. Zagubione w dżungli słów. Ale jak wspaniale brzmi. Ruchem, szaleństwem i wreszcie...kulą. Fantastyczne masz te zajawki słowne. Śmieję się w głos :) Dzięki. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... hmmm... no nie... :)) ... i słusznie, też próbuję w swoich w ten sposób. ... a za co.? :) No tak, byłam, jestem..  a ile będę.. licho wie.. ;)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Twój wiersz Aniu  to krzyk — nie do ludzi, bo ci przestali słuchać, ale do Boga, który milczy. To lament duszy, która już nie wierzy w sprawiedliwość, bo ile razy można patrzeć na śmierć dzieci, na powtarzające się piekło, na historię, która niczego nie uczy. To nie jest już tylko poezja — to dokument epoki bez sumienia. Każdy wers jak strzęp modlitwy, który nigdy nie doleciał. Tyle krzywdy, tyle krwi, i nic się nie zmienia. Może jedyną modlitwą, jaka została, jest właśnie ta rozpacz. Ja ją w sobie mam. Ale najgorsza jest ta niemoc.   Jak nasze dzieci w Powstaniu Warszawskim mordowane dla żartu, z nienawiści. A Wołyń ? Rozpacz rodziców mordowanych okrutnie dzieci.   Aniu. Mocny i cudownie ważny wiersz. Podziwiam Cię.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...