Znajdź zawartość

Już/2 Poranek Platyna odrzucona, brązy są rozplecione, kształt głowy na poduszce, ślad szminki na chusteczce. Szyja jest namaszczona, pierś nadal rozbudzona, lędźwia z talią związane, cudne nie zakazane. Krzyczy ud rozedrganie: - Klucz spełnił swe zadanie! I teraz przecudownie: - Już ach, jakże wymownie! Justyna Adamczewska Utwór jest kontynuacja wiersza Już/1 Inicjacja

po drugiej stronie życia gdy wachlarz przełożysz w japońskie wzory (często spotykany w sklepikach przydrożnych) zobaczysz pejzaże bagażem doswiadczeń malowane dni które masz za sobą a teraz czekaj, nie śpiesz się, zwolnij kroku inni popędzili ale zostań w tyle tym razem na przekór wolno smakuj chwile pośpiech gubi miłość, dotyk, zapachy konwalii, psa z kulawą nogą, zapłakane twarze i włosy rozwiane myślisz, że coś stracisz na przekór zwalniając? 26.03.2018r.

Każdy człowiek chciałby dożyć w szczęściu, zdrowiu, pomyślności ... , ale gdzie? dokąd? tam gdzie liany w różach płoną i gdzie bez zakwita makiem, każdy myśli w kółko, w koło, a to koło wciąż zębate.

Z pewnego miasta kot szarobury zmieniał wciąż wygląd swojej natury, lubił głaskanie, urocze panie, zapewne zwierz to wielkiej kultury.

Krytyk ze Szczecina najlepszy po piwach nie rozumiał wierszy. Czytał zajadle, nawet upadle. Pojął wszystko, co baba wrzeszczy.

Pewna baba ze wsi Franki prała w rzece se firanki namydliła pochyliła odpędziła męża Hanki.