Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wiedziałam, że tu zaglądasz. O przygodach Jędrka piszę od czasu do czasu i wtedy sama śmieję się do siebie, jak widzę Jędrka na prerii, jak wdrapuje się na kaktus,  albo przeżuwa słomę, .... to głupie, ale prawdziwe „małe rozluźnionko” jak określiłeś. Odskocznia, głupawka. Mam nadzieję, że Ty też się uśmiechasz?

Dziękuję  :))

Opublikowano (edytowane)

Napotkałam Jędrka, jabłka w sądzie zrywał,

wkładał do koszyka i wesoło śpiewał,

nagle zerwał owoc, a tam same osy

wyleciały z gniazda i siadły na włosy,

usiadły na ręce, twarz i całe ciało,

dobrze że Jędrula miał w pobliżu działo,

wystrzelił z armaty nawet nic nie gadał, 

osy odleciały, z jabłek marmolada.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

~~~

Spotkałem ich obydwu - Jacka i Jędrulę

- szli właśnie na plebanię (wpół objęci czule).

Pomyślałem więc sobie, że Jędrek prowadzi

księdza Jacka "w pielesze" - sam już nie uradzi.

 

Nie myślę dopatrywać innego powodu

- ten zapewne się spotka z właściwą nagrodą ...

Opublikowano

Spotkałem o świcie Jędrka,

Jak wracał z plebani .

Wieczorem odprowadził księdza,

A, że też miał ciężko w bani  ,

 

Skożystał z jego wielkiej dobroci,

I został na noc u księdza gosposi.

Opublikowano (edytowane)

Napotkałam Jędrka jak z nagrodą wracał,

dzierżył dumnie w dłoni, a to była taca,

podłużna, głęboka, pusta ta skarbona,

„będę po kolędzie zbierał już od rana”

 

w drugiej trzymał kielich z czerwieniutkim winem,

kto by się spodziewał, że wdepnie na minę?

A mina niejedna  na drodze leżała,

ponieważ gromada tu byków biegała.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Hej, Justynko daj tu tego byka

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Jędrek o sobie mniemał, że sam jest ... buhajem.

Spotkali się przypadkiem, byk na drodze staje

- schyla kark, piana z mordy ... Jędrek w tył, i w nogi,

widząc naprzeciw siebie długie, ostre rogi.

 

Są o wiele straszniejsze, niż te przyprawione

jemu samemu przecież, przez ślubną mu żonę ...

Opublikowano

Przypadkiem zaglądnąłem do kościoła dzisiaj

- a tam Jędrek wraz z żoną (ma na imię Zdzisia)

leżą krzyżem pośrodku, na gołej posadzce.

Przekonany zaś byłem o sobie, że w gadce

nigdy się nie zająknę, zadając pytanie.

 

Tutaj musiałem jednak zmienić owo zdanie

- nie wiedziałem jak podejść, by się coś dowiedzieć ...

... dlaczego tak dziś zgodnie poddają się biedzie,

jaką zapewne znoszą swoimi ciałami.

 

Może ktoś mi podpowie (tak pomiędzy nami)

co mogło być powodem tego umartwiania?

 

Czyżby ksiądz Jacek dzisiaj "wybrańców" zamieniał?

~~~




  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Twarze dwunastu wyrazów nie uśmiechają się z prawdą
    • A gdyby?   Gdyby nie bylo mnie na tym świecie? Gdybym nie powstala w tej jednej kobiecie?   Gdybym sie nigdy nie urodzila, Byloby lepiej?   Zdecydowalaby o tym moja rodzina.   A gdybym tych rzeczy nie zrobila? Gdybym temu zaradzila   Gdybym zrezygnowala ze zla tego Gdybym wiedziala co robi mi to strasznego…   Lecz nie wiem, A gdybym wiedziala?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...