Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wiedziałam, że tu zaglądasz. O przygodach Jędrka piszę od czasu do czasu i wtedy sama śmieję się do siebie, jak widzę Jędrka na prerii, jak wdrapuje się na kaktus,  albo przeżuwa słomę, .... to głupie, ale prawdziwe „małe rozluźnionko” jak określiłeś. Odskocznia, głupawka. Mam nadzieję, że Ty też się uśmiechasz?

Dziękuję  :))

Opublikowano (edytowane)

Napotkałam Jędrka, jabłka w sądzie zrywał,

wkładał do koszyka i wesoło śpiewał,

nagle zerwał owoc, a tam same osy

wyleciały z gniazda i siadły na włosy,

usiadły na ręce, twarz i całe ciało,

dobrze że Jędrula miał w pobliżu działo,

wystrzelił z armaty nawet nic nie gadał, 

osy odleciały, z jabłek marmolada.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

~~~

Spotkałem ich obydwu - Jacka i Jędrulę

- szli właśnie na plebanię (wpół objęci czule).

Pomyślałem więc sobie, że Jędrek prowadzi

księdza Jacka "w pielesze" - sam już nie uradzi.

 

Nie myślę dopatrywać innego powodu

- ten zapewne się spotka z właściwą nagrodą ...

Opublikowano

Spotkałem o świcie Jędrka,

Jak wracał z plebani .

Wieczorem odprowadził księdza,

A, że też miał ciężko w bani  ,

 

Skożystał z jego wielkiej dobroci,

I został na noc u księdza gosposi.

Opublikowano (edytowane)

Napotkałam Jędrka jak z nagrodą wracał,

dzierżył dumnie w dłoni, a to była taca,

podłużna, głęboka, pusta ta skarbona,

„będę po kolędzie zbierał już od rana”

 

w drugiej trzymał kielich z czerwieniutkim winem,

kto by się spodziewał, że wdepnie na minę?

A mina niejedna  na drodze leżała,

ponieważ gromada tu byków biegała.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Hej, Justynko daj tu tego byka

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Jędrek o sobie mniemał, że sam jest ... buhajem.

Spotkali się przypadkiem, byk na drodze staje

- schyla kark, piana z mordy ... Jędrek w tył, i w nogi,

widząc naprzeciw siebie długie, ostre rogi.

 

Są o wiele straszniejsze, niż te przyprawione

jemu samemu przecież, przez ślubną mu żonę ...

Opublikowano

Przypadkiem zaglądnąłem do kościoła dzisiaj

- a tam Jędrek wraz z żoną (ma na imię Zdzisia)

leżą krzyżem pośrodku, na gołej posadzce.

Przekonany zaś byłem o sobie, że w gadce

nigdy się nie zająknę, zadając pytanie.

 

Tutaj musiałem jednak zmienić owo zdanie

- nie wiedziałem jak podejść, by się coś dowiedzieć ...

... dlaczego tak dziś zgodnie poddają się biedzie,

jaką zapewne znoszą swoimi ciałami.

 

Może ktoś mi podpowie (tak pomiędzy nami)

co mogło być powodem tego umartwiania?

 

Czyżby ksiądz Jacek dzisiaj "wybrańców" zamieniał?

~~~




  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Marek.zak1 ;) Również pozdrawiam        @wierszyki ...     @tatato dzięki   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...