Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Razu pewnego 

w restauracji

spotkałem Jędrka

oto zapis obserwacji

 

Jędrek suto stół zastawił 

i do tego ze znajomymi świetnie się bawił

gdy kończyli swoją biesiadę

Jędrek zwołał naradę

 

skończyło się na deseru ochocie

bo portfel zostawił.. w samolocie

Opublikowano (edytowane)

Gdy spotkałem Jędrka, niósł pustą butelką

- mina cierpiętnika (a pragnienie wielkie).

Pytam - po co niesie tę flaszkę do lasu?

Tam czeka kolega. Robi bimber "z klasą"

- idę więc napełnić już pustą flaszczynę.

 

Na miejscu wypiję również ... odrobinę

i wrócę wesoły, nie taki jak teraz.

Obecnie mój humor jest w pobliżu zera ...

~~~

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A teraz sprawdź - bo to może tylko u mnie  - i daj znać

Gdzieś się zapodział (wyparował) mój tekst z RÓŻNE - obraz ka(r)mi  - ten pierwszy, bez żadnej cyferki. Pozostał jedynie obraz ka(r)mi 2. Ja go nie usuwałem, więc co się z nim stało?

.

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zobaczyłam Jędrka ze starym odkurzaczem,

targa go do lasu, a ja nie wiem za czem,

podchodzę do niego, pytanie uściślam,

bo jestem ciekawa no i nie chce zmyślać.

 

Jędrek zaskoczony i trochę z obawą

zdradził tajny sekret: będzie z wielką wprawą

odsysał procenty w bimbrze zatopione

w bieszczadzkich wertepach nocą napędzone,

 

wtedy zamist litrę płynu miałby spożyć,

wypije setuszkę i zacznie barłożyć.

 

 

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Spotkałem dziś Jędrka daleko od miasta

- szedł poboczem drogi, w ręku kawał ciasta,

które to podjadał, zapijając z flaszki ...

 

Pytam - dokąd idziesz? Jakie znów igraszki

wpadły Ci do głowy przez te dzionków parę?

 

Mam pracę społeczną - wyznaczoną karę

przemierzyć krokami od miasta do lasu.

 

Jedź więc sobie dalej - najpierw wspomóż kasą,

bo mi się już kończy napitek z butelki.

 

Dałem mu więc forsę, on podciągnął szelki

- i poszedł ... lecz nie wiem, czy doszedł.

...

Opublikowano (edytowane)

Spotkałem dziś Jędrka - jabłkiem się zajadał.

Przecież w płynie lepsze - tak do niego gadam.

To jabłko "se" wziąłem prosto spod jabłoni

- wezmę flaszkę z półki, wnet mnie ktoś pogoni ...

~~~

obrazek z sieci

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zobaczyłem Jędrka, jak łowił sinice

- sitem gęstym czerpał i kładł na miednicę.

 

Kiedyś - za komuny - gdy stonka z Zachodu

została nam "przysłana", pieniężną nagrodą

każda - zebrana ilość - była opłacana.

 

Dzisiaj - za tą sinicę - już z samego rana

słyszał w radiu rządowym, że też będą płacić.

Uwierzył owym "prawym" - przyszedł się wzbogacić ...

.




  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Noxen Hej Noxen, Niestety, to nie jest dobry wiersz. Bierzesz się za ciężki temat. Masz ze sobą moc setek tysięcy poetów i dołączasz do tych, którzy na temacie polegli. W warstwie - nazwijmy ją 'metafizyczną' - nie pojawia się tu błysk jakiegoś nowego podejścia, nowej idei, czegoś świeżego... Wiersz w skrócie mówi o tym, że peel nie wierzy w bajki i uważa, że po śmierci wchodzimy w 'nicość'. Nic nowego, to może na nowo da się to powiedzieć? Skąpy dobór rekwizytów nie pozwala wejść na jakiś głębszy poziom obrazowania. Poruszamy się w wątłej refleksji filozoficznej budowanej na wątłych obrazach. Osobiście lubię, gdy w wierszu jestem w stanie wyróżnić przynajmniej jeden z trzech aspektów (za Lacanem): symboliczny, obrazowy i 'realny', a najlepiej wszystkie trzy, ale to już wtedy Święty Graal. Czyli wiersz mówi do mnie na poziomie symbolicznym, gdy czuję, że podmiot bardziej jest mówiony przez język niż sam mówi. Na poziomie obrazowym, gdy jestem w stanie rozpoznać w jakiś sposób siebie w danym obrazie, a jednocześnie rozpoznać iluzję, która jest konsekwencją tego rozpoznania. I na koniec 'realne' - gdy wiersz rozmawia z moim Brakiem - czymś czego nie da się powiedzieć ani językiem ani obrazem, co wymyka się opisowi, ale uparcie powraca i nie pozwala mi się domknąć w spójną całość. I ten ostatni jest najtrudniejszy do wydobycia. Jeśli wiesz co chcę powiedzieć... Operujesz ciężkimi pojęciami - śmierć, dusza, nicość. Każde z nich osobno ma kaliber 44, ale razem - wcale się nie wzmacniają, tylko znoszą. A poza tym, w Nowym Roku, życzę Ci dużo lektur, wzruszeń i nadawania sensu.
    • @KOBIETA Ja bym jednak jechał przez Kołbaskowo żeby się bezpośrednio wpuścić w niemiecką 11, bo jak wiadomo, Niemiec nie ogranicza fantazji kierowców z temperamentem ;)
    • ach vivienne biedna vivienne cały paryż wypełniony nim to minie kiedyś minie teraz wszystko jego uśmiech jego imię noszą dni   chowasz twarz w dłonie nie mam pocieszenia popłacz vivienne dobre to łzy    przyjdzie znów wiosna wymażesz z pamięci saint-germain-des-prés każdą stację metra teraz już śpij vivienne    
    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...