Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pożegnanie z przeszłością

Maciej_Jackiewicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciej_Jackiewicz

Maciej_Jackiewicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Nawet echo już im  nic nie odpowie

Lodowaty wiatr zamroził  słone łzy

Nadeszła pora  dopisać posłowie

Odchodzą w niepamięć  dobre sny

 

To co było nigdy już tam nie powróci

Zniszczone z ruin też nie powstanie

Kto silny jeszcze kamień ten odrzuci

Kto powtórzy innym każde ich  zdanie

 

Czy to majak czy jakieś inne złudzenie

Dla Judasza przecież nic się nie stało

Zamiast słów jedynie głuche milczenie

Gorzkie ciasto nikomu nie smakowało

 

Opuszczono  w teatrze kurtynę koszmarną

Na scenie nie ma ani aktorów ani dekoracji

Wypili jeszcze jedną kawę jak żałoba czarną

To koniec

 

ostatni pociąg odjechał ze stacji

Edytowane przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)
3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano

Wczoraj byłam na pogrzebie cioci, zmarła przeżywszy 98 lat i rzeczywiście po powrocie z cmentarza piliśmy kawę, czarną jak Twoja w wierszu. Pociąg odjechał. Tylko nie wiem, czy Ty pisząc, masz na myśli ostatnie pożegnanie - śmierć, czy ogólnie pożegnanie przeszłości? Ale przesłanie wiersza do mnie trafia, podobasię. :))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Estetyka

      Przez violetta · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński teraz w Warszawie to piękna dekoracja z ptakami w złotych Tarasach, robi to wrażanie, te ptaki są jak jaskółki, są piękne, nie do końca świąteczne, ale cudne, chce się je oglądać:)
    • Stary_Kredens
      Inne Serce, jutro

      Przez Stary_Kredens · Opublikowano

      Szybko to inne serce, ale to dobrze po co rozpamiętywać i zbyt długo tkwić w smutku po stracie .  Kredens pozdrawia 
    • Łukasz Jasiński
      Estetyka

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @violetta   To wiem, jednak: mnie interesuje to - co teraz budują i planują zbudować, mówiłem już: mam zmysł krytyczny, obserwacyjny i twórczy - trzeba iść do przodu! Tak przy okazji: Rafał Trzaskowski ma herb - Trzaska, Karol Nawrocki też - herb Nawrot i Mateusz Morawiecki - herb Jelita, nazwiska, które mają końcówki takie jak - "ski", "cki" i "wicz" - to w osiemdziesięciu procentach nazwiska szlacheckie.   Łukasz Jasiński    @violetta   Nazwisko prezydenta Warszawy i moje - pochodzą z dwunastego wieku, natomiast: nazwiska byłego premiera Polski i kandydata na prezydenta Polski pochodzą z trzynastego wieku.   Łukasz Jasiński    @violetta   Jak rozpoznać człowieka mądrego? Człowiek mądry zawsze używa kulturalnej formy wypowiedzi - nie używa - "ja" i "ty" - tylko: "ty" i "ja" - podczas komunikacji pisemnej i werbalnej, dajmy przykład: Lecha Wałęsy - on ciągle - ja i ja i ja - ja tanto, ja to i ja tamto i owo - tylko ja, tak: bo ta ja - koniec i kropka!   Łukasz Jasiński 
    • FaLcorN
      Inne Serce, jutro

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      Spóźniłem się – na nasz pociąg widzę Cię – tylko z oddali byłabyś dniem – jesteś nocą ogień ochoty wciąż pali   Nie zabłyśniesz mi z rana czułością, w inne Serce lecisz jak kometa – dla Innego jesteś wiatrem włosów, wiosną mam nadzieję, że to widzi pamięta   Na tej stacji, gdzie odjeżdża chwila w podróży, do starości zaułku cierpliwie odbijam nadmiar kropli smutku otwieram się szczerze i głębiej na inne Serce, jutro
    • egzegeta
      Kołysanka

      Przez egzegeta · Opublikowano

      Kołysanka   w krainie ptaków i prostokątów muzyka wypływa z każdego pnia synkopa za kontrapunktem dysonans nie chwyta harmonii   a ona cały czas tka najwrażliwszą materię nie stąpa po klawiaturze unosi się to znów opada oddala i przybliża tylko raz musnęła glissandem      rozchylam szeroko ramiona czekając na kolejne dotknięcia konary wygięły się ku wierzchołkom kolibry dziobią figury geometryczne inne ptaki bawią się w trójkątach muzyka wciąż wylewa się z drzew wyczekuję   potknęła się tuż obok nie upadła – przytrzymałem jej włosy jakby wiatr rozwiał z premedytacją   zbłądziła we mnie           sierpień 2019                   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...