zamiatacz_ulic Opublikowano 15 Lutego 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 15 Lutego 2018 (edytowane) Czasami mój mózg mnie zniewala i zapadam się w beznadziejny obraz Świata, który jak pajęczyna monstrualnego pająka krępuje moje ciało, zabiera wszystko co piękne i zmusza do walki o każdy gest, o każdą myśl, która by była wolna od tego bezmiaru rozpaczy. W blasku słońca wtedy czuję się, jak bym był uwięziony w ciemnej jaskini, ponurej, lodowatej, pełnej pustki tak silnej, że nie jestem w stanie wykonać żadnego ruchu, w bezsilności ciała i trwodze umysłu o każdą chwilę mego życia, która może nastanie, gdy Księżyc rozświetli swym srebrem czerń, dławiącą mój oddech, nie dającą sercu wiary w przetrwanie. Edytowane 16 Lutego 2018 przez zamiatacz_ulic (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Alicja_Wysocka Opublikowano 15 Lutego 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 15 Lutego 2018 Styl pisma okropnie mnie rozprasza. Mógłbyś wejść w edycję i zmienić na bardziej ludzki? Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
zamiatacz_ulic Opublikowano 16 Lutego 2018 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2018 Dziękuję za spostrzeżenie, może teraz da się czytać. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
m.marcinczyk Opublikowano 16 Lutego 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2018 ....cześć kolego, ale w poezji nie ma "ego" - a u ciebie tylko mnie, moje itp: "... mój mózg mnie..." - ten kwiatek dobrze to ilustruje, albo jedno albo drugie lub w ogóle. I cała masa niepotrzebnych spójników, przyimków, przysłówków, partykuł czy jak to tam się jeszcze nazywa nie wiem, ale u ciebie to na pewno jest i jest tego za dużo ;). Tak na szybko, ale chciałem ci pokazać skalę problemu, którym jest słowotok, wiersz po odchudzeniu wygląda tak: Czasami mózg mnie zniewala, zapadam się, beznadziejny obraz Świata - pajęczyna monstrualnego pająka krępuje ciało. Zabiera całe piękno, zmusza do walki o każdy gest by uwolnić myśl wolną od bezmiaru rozpaczy. Blasku słońca nie czuję, jestem uwięziony w ciemnej jaskini, zamarzam, pustka bez ruchu, szeptu, oddechu. Trwoga umysłu o każdą chwilę... ... zostaje tylko księżycowa nadzieja co rozszarpie srebrem czerń dławiącą nie dającą wiary w przetrwanie. Czekam... ... a synonimy? to już inna historia... PAMIĘTAJ - poezja to pisanie do/ dla ludzi inteligentnych - zaufaj czytelnikowi, nie podawaj mu wszystkiego na tacy (od tego jest proza)... pozdrawiam... trwaj... 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
beta_b Opublikowano 16 Lutego 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2018 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Wersja po utylizacji zbędnych słówek jest lepsza. Ale zatrzymam się na drugim cytacie: poezja to pisanie. Dla/do - determinuje cel działania. A poezja to pisanie... I na tym poprzestanę. Pozdrawiam bb 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
zamiatacz_ulic Opublikowano 16 Lutego 2018 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2018 W zasadzie dziękuję za te spostrzeżenia, macie rację i jeszcze raz dziękuję, lecz nie przypadkiem tak jest napisane, kto nie błądził w chemii mózgu, temu na pewno trudno zrozumieć to co napisałem, lecz dzięki za ciekawe spostrzeżenia, na pewno wezmę je pod uwagę, jeżeli jeszcze uda mi się cokolwiek napisać. Dziękuję raz jeszcze RAZ. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Luule Opublikowano 16 Lutego 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2018 Eh, rozumiem ten wiersz i autora, niestety... Pozdrawiam:) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się