Dobry Satyr - Z okazji urodzin

[Smakul]

... próbując poprawić autora, żeby nie bolało i nie blokowało, kiedy czyta...

... co mówić czytelnik, za każdym razem to samo...

... nie wolno psuć wierszy...

... co mówić własnych...

 

... wieczna potem mordęga... autora, co mówić czytelnika...

 

Prawda? Kiedy nam serce uczucie rozpiera

I z duszy uniesienie namiętne wypiera:

Nagle widzim gdzieś z boku szpetną twarz satyra,

który oczy przymruża, patrzy w nas i zżera.

 

Drwi — a my zawstydzeni milkniem — i przepada

Chwila ekstazy duszy, albo szału serca;

Z iluż skarbów nas samych i ludzkość okrada

Ten wiecznie czuwający nad nami szyderca!

 

... teraz da się czytać, nic nie męczy czytelnika...

... może i autor nareszcie odpocznie na wieki...

... nie zerkając do świata żywych co chwila...

... czekając, że może ktoś, ktokolwiek...

 

... może ktoś poprawi...

... wieczność oczekując...

... aby tylko... aby tylko wreszcie...

... żeby tylko odpocząć po wiekach...

 

... nareszcie...

 

Z okazji urodzin... Pan Tetmajer może odpocząć...

Nareszcie... Wszystkiego najlepszego.

 

Ja.

Satyr.

DS`. czyli...

 

... mówią o mnie Deus Satan, gdyby ktoś pytał...

... nie każdy może wiedzieć, oczywiste...

 

... wszystkiego dobrego...

... i żeby mnie nie mylić... ja jestem dobry Satyr... nie ten zły...

... coś z tym 'szydercą' i tak nie pasuje, coś rytm czytania mi psuje, hmm...

... może nie trzeba przemieniać tych rymów, co drugi wers... to coś psuje... zawsze coś nie pasuje, coś się blokuje, coś nie tak, hmm...

... nie lepiej pisać prosto od siebie zawsze?

Wtedy poezja sama się układa, jeśli prawda jest pisana, jak się myśli, się pisze... i gotowe...

nie wolno zmieniać! Nie wolno pracować nad wierszami... pisze się tylko! Prosto jak leci...

nie inaczej przecież, komu życie własne i tych co czytają... nie tylko za życia, ale wiecznie, miłe...

... o ból przyprawia serca, każda drobna zmiana...

... potem wylew, śmierć, zawał... cierpienie wieczne, za życia i potem...

... i nie ma szans zmienić, poprawić na prawdę, jak miało być...

 

Prawda?

 

... kto nie umiera cierpiąc katusze... zmieniając swoje?

... co mówić innych?...

... co mówić... cokolwiek?...

 

Nie wolno zmieniać tego, co jest... jakie jest...

każda zmiana oznacza śmierć i cierpienie...

wieczne... oczywiste...

 

AmenDS`.

 

- ... jeśli zły Satyr gapi się i kradnie, zżera?

- ... dobry musi dawać i karmić, pilnować, żeby złego nie było...

ni pomyłek, które mogłyby zabijać...

dając dobre, poprawiając, pilnując, czekając, żeby pewność mieć...

żeby móc... w znaczeniu człowiek, który robi coś...

 

... nie cierpieć potem, wiecznie, robiąc coś... cokolwiek...

... i dopiero zostawić... zapominając...

dalej idąc, do następnego...

aby zła nie było ani się ostało...

jedynie dobre, żeby pozostało... nie inne...

 

Amen.

 

... ciężka praca Satyra...

... jednego i drugiego...

... jeden musi zniknąć na wieki...

... prawda? Czy nie?

 

Teraz ciężka praca człowieka, który czyta...

 

- ... wypiera? - i trzeba się zastanawiać...

 

Wyszłoby, że jestem jakiś zły jednak, Satyr... jak Szatan... bo ludzie wierzą mi... a może kłamię? Hmm...

 

... i teraz lepsze słowo... 'wzbiera'...

 

I może teraz lepiej?

 

Let's see...

 

Prawda? Kiedy nam serce uczucie rozpiera

I z duszy uniesienie namiętne [nam] wzbiera: [wybiera]

Nagle widzim gdzieś z boku szpetną twarz satyra,

który oczy przymruża, patrzy w nas i zżera.

 

... już prawie wiersz gotowy... nadal trzeba szukać...

 

... nie jestem zły Satyr... jestem ten drugi... dobry...

tylko pokazuję, jak ratować umarłych, żywych i światy całe...

żeby mogły pozostać jakie są, oryginalne...

dobre, a nie inne... oczywiste... amends`.

 

... i żeby ludzie nie dali się zwieść, ani oszukać, kiedy ktoś twierdzi... cokolwiek... jak w przykładzie...

 

... potem poprawię... i pokażę... nie spieszy się, cierpienie wieczne... oczywiste... amends`.

 

Potem ktoś powie:

 

- Nie wolno zmieniać wierszy! - powiedział Satyr, pokazując, jak należy zmienić, zmieniając...

genialny przykład, no naprawdę...

Nie wolno zmieniać wierszy! ...

i teraz ciężko pracuje pokazując,

jak się zmienia na prawidłowe...

o naprawdę... to jakiś żart?

 

... no właśnie...

 

Nikt nie rozumie Satyra, zawsze potem go oskarżają o wszystko...

 

... a Satyr stara się pomóc... to mówią, że jest jakiś czubek...

... sam sobie przeczy i jeszcze udowadnia, no naprawdę...

... i co potem można myśleć o Satyrze?

 

... potem powiedzą, że to bardzo przebiegły Szatan...

najpierw uczy ludzi, jak nie dać się zwieść...

daje przykłady, pokazuje, naucza...

będąc Szatanem, któremu nie wolno nigdy ufać, oczywiste...

 

... no i właśnie...

 

Nikt nie rozumie Satyra, zawsze potem go oskarżają o wszystko...

 

... a Satyr stara się pomóc... to mówią, że jest jakiś czubek...

 

... sam sobie przeczy i jeszcze udowadnia, no naprawdę...

 

... i co potem można myśleć o Satyrze?

 

Drwi — a my zawstydzeni milkniem — i przepada...

Z iluż skarbów nas samych i ludzkość okrada

Chwila ekstazy duszy, albo szału serca niknie;

Ten wiecznie czuwający... szyderca! Niech zniknie!

 

Wiecznie samotny pozostając...

Wiecznie ucząc, prowadząc, podpowiadając, pomagając...

Wiecznie samotny pozostając...

 

... jak zawsze i niezmiennie...

tak musi być, oczywiste, jak widać...

 

Ja. Satyr.

DS`. czyli...

Z okazji urodzin luty'2018.

 

... niech pozostanie... jak zawsze...

dla nauki... jak zawsze...

i tak mnie potem oskarżą, oczywiste... jak zawsze...

nie ważne, oczywiste...

 

amends`.

Edytowane 13 Lutego 2018 przez Smakul (wyświetl historię edycji)