Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Duszek śniegowy


Oxyvia

Rekomendowane odpowiedzi

Widywałam go w gęstych śnieżycach

dawno temu, w zamierzchłych już czasach,

w mglistym dniu albo w blasku latarni.

Tańczył walca, pojawiał się, znikał,

w piruetach na palcach, obcasach,

mały duszek śniegowy figlarny.

 

Bardzo dawno nie było go w mieście,

zniknął razem ze śniegiem i wichrem,

od lat pustka, szaruga i chlapa,

człek zapomniał o duszku nareszcie,

o zimowych szaleństwach w dzieciństwie,

tylko czeka się – oby do lata.

 

A tu raptem wyjrzałam przez okno

i – jest duszek! Wiruje jak żywy

nad dachami, drzewami, blokami!

Zdziecinniałam czy padło na oko?

Przezroczysty, puszysty, ruchliwy –

tak jak dawniej, powrócił, jest z nami!

 

Skoro znów mnie zaprasza do tańca,

do „orzełka” z tarzaniem się w śniegu,

do lepienia bałwanów przy płotach –

to znów chyba pojeżdżę na sankach

i poślizgiem na lodzie z rozbiegu.

Nie wypada w tym wieku? A co tam!

 

26.01.2018 r.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, Ithiel.

Czy dla dzieci? Na pewno o wspomnieniu z dzieciństwa i o tym, że jest we mnie wciąż tamto dziecko. Ale czy dzieci akurat wychwycą tę myśl w wierszu?
A pisany dziecięcym językiem - no bo taki temat i takie wspomnienia, i taka natura we mnie, kiedy widzę śnieg. :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Oxyvio -  oj to były zimy a teraz jak sie trafi to pofigluje -  uroczo dziś u ciebie.

                                                                                                                                                                           Życzę prawdziwej zimy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, Waldemarze. Uroczo - bo na dworze nareszcie urocza zima! :)))

Oj, tak - drzewiej panie to zimy bywały! A tera to dwie pory deszczowe - ciepła i chłodna (jak mawia Kot).

Ale kiedy trafia się jaka śnieżyca, to od razu tamte zimy mi się przypominają i od razu wraca ten duszek tańczący w zamieci, jak w dzieciństwie.

I rzeczywiście tak było, że wiele lat go nie widziałam, zapomniałam o nim, a w tym roku w którejś śnieżycy nagle ciach! - zobaczyłam go przez okno w zawierusze - nagle mi się przypomniał, wrócił...

I napisałam wiersz.

 

Pewnie dziecinnieję na stare lata.

 

Życzę udanego piątku, Waldku.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nigdy nie jest za późno żeby się pozslizgac. W moim odczuciu wiersz dla przedszkolaka jak i starszego Pana każdy coś z niego może wyciągnąć dla siebie. 

Ps. Dobrze że są jeszcze ludzie którym się chce i zachowali cząstkę dziecka w sobie.

 

 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Historia kończy się każdego dzisiaj  Nocą gasnącą na końcach powiek. Na wiele z pytań słońce odpowie  Słowami, których nikt jeszcze nie słyszał.    Sny stają się jasne zawsze za późno, Nadzieje znajdują nowe oblicza. Wczorajsze lęki zegar już wykrzyczał, do rąk wciskając torbę podróżną.    Nieważne, na którym staniesz peronie, Kupiony bilet nic nie gwarantuje.  Dopiero po ruchu wagonu poczujesz,  Czy we właściwą ruszyłeś stronę.    W pamięci podróży zawsze tak jest, Że wszystkie mapy funta kłaków warte, Szukając wśród nich najtrafniejszej karty, Na końcu każdej znajdziesz dworzec Kres. 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • jest wspaniała ma swoje prawa nie lubi wojen podatków i zła jest rozśpiewana roztańczona czasem smutna lub zagubiona na krawędziach lubi lawirować kocha wolność oraz wrażenia lubi gdy ktoś ją mądrze wspiera uwielbia piwo co chce ubiera nie patrzy do tyłu widzi co trzeba nauczona kochać uwierzyła w boga taka jest dziś ona i podobnie jak my kiedyś dla innych przyszłością  więc budujmy jej fabryki muzea domy sadźmy duże lasy pielmy ogrody bo gdy dojrzeje zrozumie że ona musi sterować po to by świat dalej dalej był światem a nie zgliszczem czy cmentarzem lub jego wrakiem
    • @Somalija ooo, 1400 wyświetleń w godzinę. gratuluję popularności!
    • jad z otchłani  ich krew broni nas  nasza kolejnych    przedpole    na szpicy stały oddziały smoleńskie  przyjęły największy atak  z trzech chorągwi jedną Krzyżacy  wycięli w pień  Litwini zachwiali się w polu  dopier polski odwód otoczył rycerzy Zakonu    grunwaldzka kampania chwila w której pęka świat Słowianie musieli ramię w ramię podnieść miecz   dziś strategiczna myśl w tundrowej wegetacji    ,,zielone ludziki"   już czy jeszcze nie z orężem  sztuka wojenna  biały błysk i nie ma ulic w mieście      bratowe w pokoju kondolencyjnym na ile damy się    przestraszyć               
    • wśród srebrzystych kobierców gwiazd Drogi Mlecznej cztery eskadry grawilotów patrolują  czasoprzestrzeń Astat. Bizmut. Wanad. do zakochania jeden krok trzeba go zrobić jak najprędzej krasnoludek Gapcio ma brodę poplamioną musztardą  a królewna Śnieżka ? cóż....nieobecna !   Słońce tylko opromienia piramidę CHeopsa Astat. Bizmut Wanad. i znów niedziela... ....ponury żart błazna co nikogo nie cieszył żartami Astat. Bizmut. Wanad.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...