sztafety

[Leszek]

młodość ze starością nigdy nie szła w parze

nie ma już miejsca dla mentorów

dla ich mądrości horyzontów haseł

są na straconych wciąż przyspiesza kroku

sinusoidalnie powielana rzeczywistość

buńczuczna w chwilę traci wszystko

 

a z drugiej strony cóż by się stało

gdyby się wiosnę zapytała jesień

choćby na chwilę Karolka Karol

oczyma zechciał spoglądać w geście

i zrozumienie wypełniła rozmowa

bez górnolotnych czy młodzieńczych obaw

 

trochę jak żuraw i czapla jak w bajce

tego samego chcą jednak są obok

przemija pora czas siły i skarceń

wysycha studnia dziecinnienie kogoś

komu się właśnie chciało bardzo wiele

boleśnie trafia w schyłkową przestrzeń

 

[Jacek_Suchowicz]

amen :))

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj  Leszku -  mi się podoba - refleksyjny co lubię.

                                                                                                                                             Pozd.

[befana_di_campi]

 I tak ma być :-)))

[Oxyvia]

Młodzi ze starymi nigdy nie mogli się dogadać, to stała bolączka wszystkich epok.

No cóż - widocznie walka pokoleń czemuś jednak służy.

Dobry wiersz.

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jak amen to amen :)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to się Waldemarze porobiło, że z wiekiem refleksyjność staje się naszą naturą. :)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hm! Skoro tak mówisz. :)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Często to młodym zarzuca się niechęć do spojrzeń naszymi, doświadczonymi oczami, a historia pokazuje, że warto to ich spojrzeniami odmiennie widzieć rzeczywistość. :)

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jedno i drugie spojrzenie ma swoje wartości. Jedno i drugie jest warte zrozumienia. :)