Chory

[Karolina Krzymińska]

Śmierć mu wchodzi do głowy.
Czyta myśli, do serca zagląda.
A chory się temu poddaje
i coraz bladziej wygląda.

Wszyscy go pocieszają ,
a on juz nie moża patrzec na swoje ciało.
I nieczego nie pragnie ponad to
żeby już nie bolało.

Jest najodważniejszy z wojaków,
lecz się nie doczeka pomnika.
Nikt mu nie da medalu za to ,
że w bólu i ciszy znika.

Odejdzie w końcu na drugą stronę,
otruty przez leki i zastrzyki.
Zastanówcie się drodzy ludzie,
komu stawiacie pomniki.