cip cip

[Gość]

nad głowami latają
pieniądze na drewnianych kijkach

a dziadek w oknie
wyrzuca drobne jak poparzony
i żegna je wysuwając swoją
specjalistyczną imitację szczęki

mówi że jak dają to brać
więc nie mam się dziwić
że głupieje coraz bardziej

każda żona popa
była bogata i mądra
a to ogólnie mu nie pasowało
i dlatego je wyrzucał

a tak oprócz tego to wszystko w porządku

tylko czasem roją mi się
przebrani ludzie z szampanem w ręku

[Piotr Sanocki]

Bez formy. Wiersz ma wiele "zaczepów". Treść byłaby ciekawsza, gdyby jeszcze dopracować rytm i formę miałoby to ręce i nogi. A tak nie ma czym się delektować ;)

Pozdrawiam serdecznie

[Roman Bezet]

Witam,

od razu się przyznam: jeszcze go do końca nie zrozumiałem, ale -
jest piękny w swej niezwykłości wyobraźni! Wyobraźni dziś tak niecodziennej, ocierającej się o senne wspomnienia z cudzej przeszłości. Także lekki dystans ironiczny podmiotu lirycznego doskonale się tu znajduje.
W drugiej zwrotce można chyba zrezygnować ze "swoją", w trzeciej może inny szyk: "więc mam się nie dziwić".
Rozumiem to jako wariację na czasie ("ludzie z szampanem" ;) - na pewno wrócę, żeby poczytać jeszcze. A innym (wierszom ;) życzę, żeby w Nowym Roku miały takie "nogi i ręce"! :)))
pzdr. b