Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zabić w sobie to dziecko?

bajaga1
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

bajaga1

bajaga1

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                                       myszą rysowane Pokoik dziecinny (fantazja) I 2013 r.

 

Mówiłeś bywasz dziecinna,

W końcu pora dorosnąć.

A ja z przekorną miną

Pytałam  - może wiosną?

 

Gdy dopada mnie zmora życia

I odbiera mu sens ,

Wtedy biorę farby

I buntuję się.

 

Zabić w sobie to dziecko

Co się śmieje do gwiazd?

Ręce wyciąga daleko

A w nich serce swe ma.

 

Lecz świata tym nie zmienię

i tylko zranię duszę!

Schowam go na dnie serca

Z nim pozostać już muszę.

 

Co warte jest życie bez marzeń?

Gdy wszystko już masz.

Czym nowy dzień cię powita?

Co mu w podzięce dasz?

 

 

 
2
Luule

Luule

Opublikowano
Opublikowano

Ja także jej nie zabijam i mam nadzieję, nie zabiję. Choć wiem, niektórych to może wkurzać: miejmy to gdzieś i śmiejmy się z tego, na co oni są zbyt poważni i szczęśliwi róbmy te wszystkie 'dziecinady'. Taki przynajmniej jest mój przepis na impuls szczęścia. A może to proste serduszko potrafi jednak czasem coś zmienić? :)

1
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witam -  miły lekki i przyjemny wiersz - lubię takie pisanie - pozdrawiam serduszkiem.

Dobrze zaczynasz - gratuluje.

                                                                                                                                                                        Radosnego dnia życzę

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeszcze raz się zwracam -  tytuł może przerażać - warto chyba zmienić -  zwłaszcza po ostatnich obradach sejmu.

 

Ale zrobisz jak uważasz.

                                                                                                         Pozd.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
bajaga1

bajaga1

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

MaxMaro poczytałam może będzie gorzej zmieniłam tylko powtarzające się serce wykorzystując twoją sugestią. inne zmieniają sens mojego przekazu. Nie byłabym szczera mówiąc że chcę dorosnąć itd.. Dziękuję pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Brak

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Berenika97 ... dziękuję za ciekawy komentarz... :) @Waldemar_Talar_Talar ... dziękuję za.. całośc.. na tak... :) @Wiesław J.K. ... ładnie to określiłeś... :) Dziękuję za wejście. @Rafael Marius... a ja nie zapominam, bo od zawsze to lubiłam... :)    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... Jacku... podłogi nie zostawiaj, po czymś trzeba stąpać... ;) Nie próbuję nawet rymowanej odpowiedzi... trochę mnie gościna wyczerpała. Dziękuję za miłe dwie strofki.   Drodzy goście.. dziękuję wszystkim za... każdy ślad... pod treścią... pozdrawiam.
    • Nata_Kruk
      światło do środka

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Ala... w białej.. odsłonie.. i jest co poczytać. Pozdrawiam.
    • Nata_Kruk
      czas gojenia

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      (...) ... czas gojenia bywa bardzo trudnym czasem, ale najważniejsze, że rany się.. goją... Pozdrawiam, Leno.
    • Nata_Kruk
      rozświetlanie

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... podobno kobieta potrafi zmyślać... :) i jeśli jest to... ... bo,  ... pięknie jest ufać komuś. Całe "Rozświetlenie" wydaje mi się liryczne... przyjemna, wyciszona treść. Mnie się podoba.
    • Alicja_Wysocka
      Rozmowa z duszą II

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      – Jesteś? – Cały czas. – Ale milczałaś. – Bo trzeba było zostawić miejsce. – Na co? – Na echo. – Przyszło? – Nie. Ale przyszło słowo. (pauza) – To był on? – Nie wiem. Ty wiesz. – Zbyt wiele szczegółów. Tylko on mógł znać. – Ale przecież… – …przecież on nie żyje? – Może żyje w inny sposób. – A może nigdy nie umarł, tylko się schował. (pauza) – Przez piętnaście lat można urodzić troje dzieci i zdążyć je wychować. – I rozwieść się cztery razy. – I zapomnieć swoje imię. – I przestać szukać. – A ty? – Mam serce jak folder. I wklęsłe miejsce. – Tam trzymasz jego słowa? – Tak. – Nie boisz się? – Tylko tego, że już nigdy nie powie więcej. (pauza) – Pisał rymem. – I w tych rymach było wszystko: porządek, czułość, echo. – Kochałam je jak się kocha czyjeś spojrzenie, zanim jeszcze spojrzy. – Znałam je jak wiersz, którego nikt nie opublikował, ale i tak istnieje. (pauza) – To był prezent? – Może próba. Może żart. – A może pożegnanie. – A co jeśli wrócił tylko na chwilę? – To też coś znaczy. (pauza) – Co teraz zrobisz? – Nic. – Czekasz? – Nie. Piszę. Dla siebie. I dla duszy. – Ale żeby przeczytał? (pauza) – Tak. Ale niech nikt inny nie wie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...