Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czas aniołów


Rekomendowane odpowiedzi

Czas aniołów

jak demon wyje wiatr ciemną, mroźną nocą
samotny ptak w przestworzach z trudem szybuje pod prąd
choć sam nie wie dokąd, ale wciąż ma fart, bo wciąż 
niosą go skrzydła choć nie raz próbował mu je ktoś podciąć
i znaczy za sobą krwawy szlak brocząc z ran 
brunatną jak rdza kroplą 
pod sobą ma ocean zdrad, przed sobą brzask
wszechświat nad głową 
choć przed nieznanym strach paraliżuje tak niemocą to on 
wie, że nie może poddać się, leci więc
przed siebie prosto, pod nieboskłon
choć jak pejcz siecze śnieg, choć zlepiły pióra te brud i krew
choć przez zamieć szczerzy kły śmierć 
wymachując wysoko uniesioną kosą
to głos jakiś w duszy głęboko mówi mu 
- nie zatrzymuj się leć! bo oto, twoją nagrodą jest 
wolność!

wysoko ponad las z betonu, poza czas atomu, ponad ślad horyzontu 
to życie to zbiór niewykorzystanych szans, blizn i nałogów
możesz trwać jak głaz zastygły w półkroku
możesz spod chmur spaść próbując trafić do domu 
możesz puścić się w tan, dziki korowód idiotów
chlać na pomór, szczać pod wiatr i twarz ocierać z moczu
niech żyje bal! - pieprzony bohater wieczoru
to zważ, że nie da się przepić stuporu
i czasem ta jedna łza dzieli nas od skoku, w przepaść
jeden głęboki oddech, jedno uderzenie serca
coś do przodu nas pcha, by tylko przerwać letarg
jednak coś nie pozwala nam ruszyć z miejsca - syndrom więźnia
poczuj jak z ramion rosną skrzydła, lekko jak piłka spod nóg
uskoczy ziemia
pozwól bogu, by łobuz w pełni odczuł sens swego dzieła 
obudź się! 
nie lękaj Ikara piętna to czas aniołów 
leć teraz!

wszyscy jesteśmy jak te kolorowe ptaki
w swoich prywatnych klatkach
pozamykani, spoza krat własnych granic
patrzymy na świat
i nie da rady nic w nas zamazać
pragnienia tego, by pod niebo latać
jak ptak 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj

Natrudziles sie oj natrudziles sie

tak sie natrudziles ze wiersz jest tak trudny

ze czytelnik sie grubo musi natrudzic 

zeby w trudzie przeczytal trudno dostepne trudnosci

i w koncu dochodzi po tych trudnosciach

ktore go prawie zwyciezyly

do piekna

 

wszyscy jesteśmy jak te kolorowe ptaki
w swoich prywatnych klatkach
pozamykani, spoza krat własnych granic
patrzymy na świat
i nie da rady nic w nas zamazać
pragnienia tego, by pod niebo latać
jak ptak 

 

Pozdrawiam

ps jak bym byl szczegulowy

dodalbym literke i na koncu wiersza

wkoncu wszyscy jestesmy ptakami

wolnymi tylko ktos na nas zucil siec

zerwijmy ja i bocmy wolni

czuje ze wlasnie to robimy

 

Wszystkich pozdrawiam

by mieli taka sile zerwac siec

polecam 

Jaskulka uwieziona

Stana Borys

Edytowane przez a.z.i_xxx (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Ana Są to święta ludowe pochodzenia wiejskiego. Ponadto korzenie tych świąt sięgają japońskich mitów. Nie wolno nam zapominać, że Japonia jest w zasadzie krajem pogańskim w tym sensie, w jakim była starożytna Grecja i Rzym, a także Słowianie i Niemcy przed przyjęciem chrześcijaństwa.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @poezja.tanczyDziękuję i również pozdrawiam serdecznie! :)
    • Nie na darmo jesteśmy Polakami! Lecz by po kolejnej nieprzespanej nocy, Gdy snem zamglone rozewrą się powieki, Rzucać się śmiało w wir codzienności.   I nie straszny nam podły świat Z wrogiem zawsze gotowiśmy w szranki stawać W obronie odwiecznych wartości śmiało oręża dobywać, Jak i przed wiekami kwiat polskiego rycerstwa…   Możecie nas ciągle oczerniać, W kolejnych swych łgarstwach wciąż się zatapiać, By uprzykrzyć nam kolejne dni życia Na rzęsach od wieków wciąż stawać   Lecz naszej odwiecznej Dumy i Godności, Przenigdy podeptać nie pozwolimy, Murem za Tradycją zawsze staniemy, Od chlubnej Historii się nie odwrócimy…   Nie na darmo jesteśmy Polakami! Lecz by urzeczywistniać nasze przepiękne sny, Chwytając się o poranku słońca promieni, Pisząc barwne życiorysy śnieżnobiałymi piórami orlimi.   I nie straszny nam podły świat Gdy zatopieni w szczęśliwego dzieciństwa wspomnieniach, Odmalowujemy je nocami w naszych snach, By siłę przeciwko przeciwnościom losu z nich czerpać…   Gospodarczo próbować możecie nas zdusić, Kolejnymi sankcjami czy euro-dyrektywami, Rozwój Polski wszelkimi sposobami przytłumić, Wpływać zakulisowo na rosnące bezrobocia wskaźniki,   Lecz naszej odwiecznej Dumy i Godności, Przed światem nie zdołacie przenigdy ukryć, Niczym majestatyczne słońce i tajemniczy księżyc Będą jaśnieć blaskiem swym nieskazitelnym…   Nie na darmo jesteśmy Polakami! Lecz by wytyczać ścieżki rozwoju ludzkości, Nie szczędząc światu całemu licznych inspiracji, Płynących czystą krynicą z tysiącletnich dziejów barwnych   I nie straszny nam podły świat, Gdy tarczą nam nasze sumienia, A szkodliwych społecznych zawirowań ostrza Nie zdołają zranić polskiego ducha…   Możecie zza kulis judaszowych srebrników brzękiem, Wpływać na naszą wewnętrzną politykę, Przekupywać senatorów i posłów w Senacie i w Sejmie, Lobbować kolejną szkodliwą dla Polski ustawę,   Lecz naszej odwiecznej Dumy i Godności, Za nic w świecie nie zdołacie kupić, Nie ma bowiem takiej waluty, Za którą można by je wycenić…   Nie na darmo jesteśmy Polakami! Lecz by zdobywać niedosięgłe szczyty, Na polu sztuki, literatury, nauki, Wieńczone przyznawaniem rokrocznie nagród prestiżowych.   I nie straszny nam podły świat Nie lękamy się wielkich mocarstw knowań, Choć globalnej nuklearnej wojny groźba, Wisi nad Europą od tylu lat…   Możecie zafałszowywać naszą Historię, Pisać na Polskę kolejne paszkwile, Kolejne o naszych dziejach pseudonaukowe publikacje, Perfidnie w wysokich nakładach wypuszczać na rynek,   Lecz naszej odwiecznej Dumy i Godności, Nie tkniecie pseudo-publicystów piórem stępionym, W skarbnicach naszych krystalicznie czystych duszy, Pozostaną nam One skarbem bezcennym…   Nie na darmo jesteśmy Polakami! Lecz by nasze wielkie życiowe sukcesy, Gdy dobiegną kresu już nasze dni, Dla przyszłych pokoleń pozostały źródłem inspiracji.   I nie straszny nam podły świat Choć niejedna straszliwa okrutna wojna, Odcisnęła się krwawym piętnem na naszych dziejach, Przetaczając się bezlitośnie przez cały kraj…   Możecie próbować wszystkiego dosłownie, By umniejszyć Polski dziejową rolę, Zaprząc do tego pseudo-autorytety wszelakie, Trzaskać nam nad głowami pedagogiki wstydu batem,   Lecz naszej odwiecznej Dumy i Godności, Za nic w świecie nie porzucimy, Pozostaną nam one kompasem wewnętrznym, Dzisiaj, jutro i przez przyszłe wieki...       Napisałem ten wiersz bardziej dla siebie samego… Miałem dzisiaj wyjątkowo podły dzień, który koniecznie postanowiłem odreagować napisaniem kolejnego patriotycznego wiersza… Nie mogłem pozwolić by ten dzień zakończył się wyłącznie źle, a nic tak (w krótkim czasie) nie poprawia mi humoru jak kolejny wiersz mojego autorstwa… Przepraszam wszystkich czytelników za ewentualne mankamenty tego wiersza…  Musiałem  jakoś psychicznie odreagować ten zrypany dzień bo inaczej dostałbym szmergla do głowy… Proszę wszystkich o wyrozumiałość...  
    • @A-typowa-b Zostawione żale Sprawdzam tak niedbale   Pięknie napisane Duży plus   Pozdrawiam miło, M.
    • @Kamil Olszówka Bo na kliknąć, to sprawdzanie Komputera, obce zdanie   Fajny tekst Przemawia do człowieka   Pozdrawiam miło, M.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...