Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nie ma gwiazd


Leryyn

Rekomendowane odpowiedzi

Nie ma gwiazd, już gaśnie Słońce,

Chwila ta niech będzie końcem.

Już powoli zmrok zapada,

Krzyczeć więc już nie wypada.

 

Póki iskra jeszcze świeci,

Niech me słowo w dal poleci.

I niech dotrze między drzewa,

Łza tańcząca we mnie śpiewa.

 

Patrząc w niebo, widzę znak,

Czarny lata tutaj ptak,

Wiele chwil już nie zostało,

Czasu zawsze jest za mało.

 

Już powoli oczy mrużę,

W ręku trzymam mocno różę,

Tylko to mam tak naprawdę,

Dzięki temu nie upadnę.

 

W głębi mnie jest gdzieś światło,

Jednak mocno już wyblakło,

Jest to promień mej radości,

Błyszczy blaskiem z przeszłości.

 

Muska zimny wiatr gałęzie,

Tafle wody, jest on wszędzie,

Z pięknych drzew liście zrzuca,

Kłuje mocno w moje płuca.

 

Płynie tutaj łez mych rzeka,

Statek złoty mi ucieka,

Wpłynie za horyzont, w morze,

Tam się wszystko spełnić może.

 

Patrzę tam z utęsknieniem,

Lot nad niebem mym marzeniem,

Oczy patrzeć już nie mogą,

A brak skrzydeł jest mą trwogą.

 

I w mej głowie są prorocy,

Mówią, że twarz rosa zmoczy,

Nie chcę wierzyć, ale wiem,

Że to wszystko to nie sen.

 

I jak silny jest ten płacz,

Ile dni on może trwać?

Choć to duża jest ulewa,

Cierpią przez nią piękne drzewa.

 

Tyle  jest ich w moim gaju,

Topią się w łez ruczaju,

A wewnątrz tych wielkich pni,

Są zawarte moje sny.

 

Pielęgnować marzeń sad,

Drzewa stąd czas mi skradł,

I owoców nie wypuszczą,

Jeśli je otaczasz pustką.  

 

Swoją drogą muszę iść,

Aby dać mym drzewom żyć,

To już czas, ruszyć muszę,

Tu zostawiam swoją duszę.

 

Jak przełamać łańcuch strachu?

Jak odnaleźć trochę czasu?

Muszę wydać cichy śpiew,

Kołysankę dla mych drzew.

 

Umysł straszną myśl mi przędzie,

Że już więcej dni nie będzie.

I niech sens ten nie pryśnie,

Kiedy drzewa stracą liście.

 

Całe światło już odchodzi,

Noc już mroczne dziecię rodzi,

Czarne niebo, nie ma Słońca,

Mrok już będzie trwał bez końca.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i dalej już się poddałem niestety.
Ne daję rady dalej czytać. Krótki wierszyk z takimi rymami do przeżycia. Ale poemat prawie, to dręczenie czytelnika.

Wiem, że to nie jest miłe kiedy ktoś coś takiego napisze pod wierszem, który uważamy za dobry. Ale życzę Tobie, abyś za jakiś czas spojrzał na ten utwór i zadał sobie pytanie - jak mogłem coś takiego napisać? Chyba każdy musi przejść przez takie rymowanie, ale nie wszyscy potrafią z niego wyjść. Jeśli będziesz miał takie wątpliwości, to znaczy, że potrafisz już więcej.

Sorry i pozdrawiam

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Uff,

zboczona masochistka Deonix się zawzięła

i przeczytała do dechy :D

 

Wiersz jest pozwrotkowany (na szczęście !)

i ma rytm (choć czasem się chwieje) - ale to by było na tyle plusów.

 

Nic więcej miłego powiedzieć nie mogę.

Rymy przeważnie okropne.

A materiału starczyłoby na co najmniej dwa wiersze :)

 

np.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

WIERSZ NR 1 :)

 

WIERSZ NR 2 :)

 

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • mięknę przy róży i wisterii  jestem z ich zaletami piękna delikatna  w wymarzonym ogrodzie  rozpoznaję wydeptane ścieżki śmielej zanurzona bardziej bliska ciebie lata z tymiankiem i oliwką      
    • gdzie  bym nie był po jakimś czasie coś mnie woła bym wrócił do swego domu   to wołanie mnie cieszy jest jak lekarstwo które przypomina że w domu najlepiej   gdzie bym nie był  w lesie na łące w sadzie cieszył się ich pięknem czuje że dom czeka   bo w nim mam swoje ale swój fotel  kominek przy którym wspominam o tym co było   gdzie bym nie był wracam do domu tu moje gwiazdy i niebo gdzie moje szumi drzewo   tak tak moi drodzy wszędzie jest fajnie ale koło domu nadzieja czeka   gdzie bym  nie był  zawsze myślami jestem bliżej swojego domu on moim spełnieniem    
    • łatwo tak zmienić twarz   jednym cięciem wyostrzyć zdjęcie   wysiłku nie trzeba by dotknąć nieba   taki to czas drzazga siedzi w nas    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to zwykle bywa, nie za bardzo rozumiem, co usiłujesz powiedzieć. Cieszę się, że jest Ci miło. Mnie tym bardziej!
    • – „ Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: « Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi ». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: « Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: 'Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła'. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.” Ewangelia według św. Łukasza, rozdział 15, wersy 1-7. –   Pasterz szczęśliwy przez cytat, Gdy wzrokiem nie jego pytam. – „ Tak, tak, wierz w to koniecznie! ” Rzekł lis niesiony bezpiecznie, W kożuch owczy przebrany. – A pan znów, jak wciąż zbłąkany? – „ Lubię jak noszą na rękach,      I gdy za mą łzę wyżerka! ”   A może ten cały Jezus by się na to jednak nie nabrał? Bo to trochę jak z różnicą między przypadkowym złamaniem a wrodzoną łamliwością kości, – co innego wyciągnąć z chaszczy owieczkę, która raz czy dwa się zabłąkała, a co innego nieustannie ratować „owieczkę”, która obsesyjnie się zabłąkuje, w przebiegu „choroby zabłąkaniowej”. Zauważyliście, że Jezus nie nosił na rękach starych lisów?   Uwaga: Grafiką „Jezus niosący lisa w owczej skórze” ilustrował (pod moje dyktando) EjAj, a konkretnie program „Imagine”.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...