Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Twój uśmiech
daje mi radość.
Uczy mnie cieszyć się z tego co mam.
Twoja przeszlość
daje mi silę.
Uczy pokory przed tym,co nam ofiaruje życie.
Twój dotyk
daje poczucie bezpieczeństwa.
Pozwala mi odzyskać spokój duszy.
Twoje wyciągniete ręce
dają mi wiarę.
Uczą mnie znowu ufać drugiemu człowiekowi.
Twoje otwarte serce
daje mi milość.
Pozwala mi kochać nie za to kim się jest,
ale pomimo tego jaki jest człowiek...
Jesteś i Bądź...
bo dzięki temu utwierdzam się w tym,
że na świecie jeszcze są Aniolowie...

Opublikowano

ok, madre-przesłanie ma...ale ja wole bardziej rozbudowaną metaforykę-wszytsko podane wprost już mi tak bardzo nie "smakuje" ... treść dobra, choc już kilka razy słyszałam podobne utwory-myśle ze wartobyłoby jeszcze troche popracować nad całościa, dać jej cos specyficznego, coś co zainteresuje czytelnika i pozwoli mu zapamietać ten utwór na dłuzej niż kilka minut

Pozdrawiam'
Agata

Opublikowano

Panie Mirosławie w dalszym ciągu twierdze, że wiersz jest ładny i mądry.A idąc Pańskim tropem myślenia nie do "odstrzału"....Życze szmpańskiej zabawy Sylwestrowej i wszystkiego dobrego w nowym Roku!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius Oj tutaj troszkę bym polemizował z tą większością poetów, która podobno woli o brzydocie pisać :)) Nie znam proporcji ale sporo chce o pięknie :)) @Stary_Kredens Bardzo dziękuję i również pozdrawiam !!
    • @Ewelina Owszem Ewelina i Ty również trochę też :) @Rafael Marius Dzięki Rafał, cieszę się. 
    • Szuria i furia. Obie z jesieni. Szur, a ja w liściach z nosem przy ziemi wśród bezkręgowców lub protoplastów wszystkich dla których, miły w dłoń kasztan.     Furia na skrzydłach chce stąd odlecieć. Smardz albo pociec może nie przeciec. Z bibuły na niej falują tony. Czyjeś tam krzywdy i wiatr w miliony.     Jesienią znowu tyle się wniesie: ziemia na butach, chrząszcze kołnierzem. Słońce się chyli już przed wieczorem. Furia zje z szurią jak mysz pod stołem.         *         Im Eumenides patrzy życzliwie. Zmówi się z nimi, obie wyżywi. Z igliwiem starszej wyrzut sumienia — da młodej pogryźć szczyptę kamienia.   Aż im się zerwie cyklon ważności. Odejdą zimą w poślizg i pościg. (Może się z czasem znajdą w salonie, chyba że zgodzi je Tyzyfone).     inspiracje:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                   
    • @Stary_Kredens @Stary_Kredens W Pismie Świętym o glupocie czlowieka odrzucającego swiadomie P.Boga, jest bardzo wiele napisane.    "Jeśli chodzi o nasze wieczne przeznaczenie, to albo jest się głupcem, co oznacza odrzucenie ewangelii Chrystusa, albo jest się mądrym, co oznacza wiarę w Chrystusa i powierzenie Mu swojego życia (zob. Ew. Mateusza 7.24-27). Wierzący odkrywa, że ewangelia- którą uważał za głupotę- jest w rzeczywistości mądrością Bożą, która zapewnia mi wieczne zbawienie"   Serdeczne pozdrowienia przesyłam pięknego dnia życzę i samych dobrych wyborów  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • dwa razy mało to chyba złóż myśli szybko naprędce  w kwadracie kantów nie widać są kąty cztery nie więcej   tych myśli nigdy za dużo  nad sobą zawsze na czasie a obłęd należy zgubić wyjść z koła i patrzeć inaczej :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...