Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzisiaj napiszę wiersz o niczym 
nic przeciwstawię pozorom istnienia 
nienamacalność to fakt oczywisty 
niebyt nadmiernie nicością spowszechniał 

popłyną słowa które nic nie znaczą 
bez treści zwykłe pustosłowie 
choćby przyglądać się kolejnym warstwom 
to trudno znaleźć w nich cokolwiek 

nie mówcie że nie ostrzegałem 
poszukiwaliście sensu w beztreści 
nie ma go w pustce niewiele są warte 
myśli bez znaczeń trudno nic określić

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no niestety nie udało Ci się,

coś jednak w tej nicości tkwi

 

bezsensem nazwać się nie da

wyważonych na oścież drzwi

 

na próżno przez nie wyrzucasz słowa

poskładanej treści sens jawi się sam

 

choćbyś nazwał niczym gorzkie słowa

zarys sensu w bezsensie...

                                                rzeknę  chapeau bas

 

Pozdrawiam :)


 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

myślałem że to nawet jednego niewarte

takie tam nic bez sensu bez znaczeń

chapeau bas jednakże ciutkę ego głaszcze

nic to ktoś wypowie dla mnie czymś jest wszakże

 

Pozdrawiam. :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

sonet jest symbolem piękna

ze słów szczytnych nić stworzona

ma zasady tudzież format

treści wzniosłe sens chce pętać

 

brzemię wieszczów ma na rękach

tetrastychy są w nim ponad

gdy w sylabach postać chroma

wilczy bilet twórcy wręcza

 

jak więc pisać w nim o niczym

nic ubierać w złote pióra

dać krytyce na się kwity

 

czy beztreści co po szutrach

wieść powinny w szatach lipnych

blade życie ubrać w futra

Edytowane przez Leszek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Witaj  -  można i tak pisać Leszku o nicości...znaczy ciekawie.

                                                                                                                                            pozd.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Leszku, bardzo fajny wiersz Ci wyszedł - przewrotny, kokieteryjny, z lekkim przymrużeniem oka, a przy tym głęboko filozoficzny. A przynajmniej pobudzający do myślenia. Nicość... Co to takiego? Czy ona w ogóle może istnieć? Bo skoro coś istnieje - to przecież chyba nie może być nicością? Ot, zagwozdka filozoficzno-matematyczna!

Dzięki za ten ciekawy i matematyczny wiersz. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ciekawie to ujęłaś. Tak jakoś już mam, że to filozofowanie o życiu weszło w moje strofy na dobre i nie zamierza wyjść. :) Masz rację, że jeśli dookreślimy nicość, to już przestaje nią być i mamy konkret. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...