Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Statki pośród szumu (P. S. do "statków pośród szumu szanty"


Rekomendowane odpowiedzi

Statki pośród szumu (szanty)

 

Fale i wiatr sensowne są

Łamią bluźnierczych słów moce

Żyją żeglarze idąc w świat

Pokład chroni acz chybocze

 

Bycie na lądzie tęsknota

Pirat marynarz to jedność

W honorowym posłuszeństwie

Trwa od wieków niezależność

        

               ***

 

Nawet gdy karki połamie

Maszty i bocianie gniazdo

Zrywa kapitański okrzyk

Lewa na burt i dalej hop

 

Skokami przemierzają świat

Martwymi nocami nie śpią

Łapią moc w żagle do startu

Jak hart w biegowych kolejkach

 

                 ***          

Potęga oceanów mórz

Wartki maestron’ i prądy

Wspólnotą zawsze są będą

Nie śmiercią lecz przejściem tylko.

 

Luty 2016 r. Justyna Adamczewska

 

________________

‘maestro – ogromny wir wodny

 

 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie wiem czy masz ochotę cokolwiek zmieniać, to zeszłoroczny wiersz, dlatego to, nawet nie sugestie zmian, a tylko moje odczucia . Nie lubię wyrazu "Bycie" wolał bym " Pobyt".  Jest " I dalej hop" dla mnie nieco zbyt infantylnie jak na "wilków" ,  wpasował bym " i ciągnij szot" .Oraz,  " jak hart w biegowych  kolejkach"  czytam " Jak hart w biegowych potyczkach " Przepraszam jeśli mieszam. Ale całość ma sympatyczny męsko arogancki charakterek  A we frazie,

"Fale i wiatr sensowne są

Łamią bluźnierczych słów moce" 

przekonuje i sens i inwersja . Pozdrawiam  

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreas @andreas Dziękuję za spojrzenie na wiersz i również pozdrawiam 
    • pan czas piękny w nas przyozdabia sny czasem zbyt późny wydaje się ci piękny w nas   ***     Chmara owadów   Wiruje u szczytu dnia   Bezchmurne niebo   *   Prosimy Cię, Boże — każdy dla siebie o rąbek kołdry, która przykrótka. Za dobre wczoraj, wyraz na ustach przekazywany w cyklu pokoleń. My, z lepszych genów wszyscy stworzeni, bo przetrwaliśmy, bo wciąż żyjemy.   Czy tu pożyczyć, odwaga wypada, rozmiaru kołdry, która nie spada? Czym się mogłabym dzielić w szczęściu, by nikt nie zdarłszy jej, nie szkodził dzieciom?   Zaczęli strzelać i bić w kościele… Uwierz mi, cieszę, ja też się cieszę.   1.01.2025      
    • @andreas tak, myślę że jest w tym sporo racji

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • Przychodzi taki czas, gdy świat zdaje się rozpadać na drobne kawałki, a bliscy, którzy kiedyś byli naszym schronieniem, stają się jak cienie, które rzucają chłód zamiast ciepła. To czas, gdy codzienne chwile nabierają innego, bolesnego wymiaru – nieoczekiwane konflikty, odizolowanie, choroba, która zdaje się rozrywać nie tylko ciało, ale i duszę. W tym chaosie, gdzie każda scena wydaje się niezrozumiała i absurdalna, pojawia się niewidzialna nić prowadząca do czegoś więcej. Człowiek wchodzi na ścieżkę, która wiedzie go przez leśne ostępy – samotne spacery pośród drzew stają się rozmową z ciszą, odpoczynek nad rzeką przynosi ukojenie, a każdy kamień na drodze staje się znakiem, że ból nie jest bezcelowy. W tych chwilach, choć początkowo pełnych samotności i zwątpienia, zaczyna się odsłaniać głęboka prawda: życie nie jest przypadkowym zbiorem zdarzeń, lecz misterną układanką, w której każda trudność prowadzi do przebudzenia. To właśnie wtedy, w milczeniu natury, człowiek odnajduje odpowiedzi, których szukał całe życie. Dostrzega, że upadek był tylko początkiem lotu w nowe przestrzenie – przestrzenie pełne miłości, zrozumienia i akceptacji. Wszystko, co wydawało się nie do zniesienia, zyskuje sens, a serce zaczyna bić w rytmie harmonii ze światem. Bo przebudzenie nie przychodzi w ciszy wygodnego życia, ale w huku burzy, która oczyszcza wszystko, co nie było prawdziwe. I choć na początku wydaje się, że tracimy wszystko, w rzeczywistości zyskujemy to, co najważniejsze – siebie.  
    • @Leszczym - @Poezja to życie - dzięki - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...