Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

bez odbicia

Maciej_Jackiewicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciej_Jackiewicz

Maciej_Jackiewicz

Opublikowano
Opublikowano

Jestem 
przeźroczysty przechodzę 
na drugą stronę 

tam nie ma niczego 
poza pozłacaną ramą 
w którym odbija się życie 

odejdź wreszcie 
nie chcę się tobą pobrudzić 
wystarczy że zostałem okaleczony 

odłamkiem szkła 
z lustra które w gniewie 
rozbiłaś jednym uderzeniem 

serca

2
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Witam -  powiesz że się czepiam - ale rama z drugiej strony raczej nie jest pozłacana - no ale to mój punkt widzenia.

Lustro też jest ciężko rozbić sercem ...ale skoro jest niech jest.

Zobaczymy co inni powiedzą  Macieju.

A może to wina deszczu że tak widzę twój wiersz - więc nie przejmuj się.

                                                                                                                                                                                                  pozd.

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Bożena Tatara - Paszko

Bożena Tatara - Paszko

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie chcę się tobą pobrudzić - trochę moim zdaniem odstaje od bardzo ładnej reszty.

 

A może:

 

odejdź wreszcie

nie zbrukasz mnie

wystarczy, że zraniłaś

 

odłamkiem szkła...

 

 

tam nie ma niczego 
poza pozłacaną ramą 
w którym odbija się życie 

 

Podmiotem jest rama - rodzaj żeński,  więc powinno być - w której odbija się życie.

Chyba że odbijanie dotyczy czegoś innego  więc powinna być inna składnia.

 

 

Pozdrawiam :)

Edytowane przez czytacz (wyświetl historię edycji)
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Witam ponownie sam widzisz że się zagalopowałem ...o metaforach nie zapomniałem....

                                                                                                                                                                                             pozd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Adaś Marek
      Po kilku latach

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ten wiersz "Po kilku latach" i powyższe komentarze bardzo trafne, przywołał mi skojarzenia z "Propagandą sukcesu" a o tym  obrazowo śpiewał Andrzej Rosiewicz. Rosiewicz śpiewał, że już nie żyje "Ona" ale jak to jest? Czujnym trzeba być zawsze.Wstawiłem link do tej piosenki, warto posłuchać i przypomnieć sobie te czasy, może są aktualne? Pozdrawiam Adam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Florian Konrad
      Substancje nakazane

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      jak wyobrażam sobie potworność pierwszych chwil bez ciebie? budzę się, kompletnie nagi, w ciemnym zaułku Narajangondźo albo innego egzotycznego miasta, w którym nigdy nie będę, usmarowany seledynową farbą, z camembertem między pośladkami i naklejką przedstawiającą jelonka Bambi na środku czoła. żeby było śmieszniej. krzyk, bezskuteczne próby dogadania się z lokalsami. niech ktoś mi wreszcie pomoże, bo od nie mówiących po angielsku policjantów jedynie dostałem pałą! zimno i głód. święty Aleksy-menel-Godzuki zwinięty w naleśnik koczuje pod plakatem reklamującym Godzillę XV. ryk, z bezsilności. zaprzyjaźnienie się z wykolejeńcami, deale na migi. robienie paskudnych rzeczy, byleby przetrwać. szpetnokształtne dziewczyny częstujące tym i owym. zlizywanie zawartości strzykawek. sreberka, pazłotka, parszywe kadry niejako przesuwające się obok mnie. piloerekcje, stroszące się skóry. chwile wesołe jak ból zębów albo drutowanie ryja. i ten ciągły brak, niezagłuszalny. papierowe uliczki potiomkinowskiej metropolijki. miasto właściwe trwa dalej. tak odległe, nieosiągalne. a mi coraz durniej. aż po obłęd.
    • violetta
      Kojące

      Przez violetta · Opublikowano

      @Ewelina są fantazji i życia :)
    • andrew
      Patriotyzm naszych pradziadów...

      Przez andrew · Opublikowano

      Pozdrawiam serdecznie 5*  Miłego dnia 
    • andrew
      Jesteś Panie

      Przez andrew · Opublikowano

      ,, Usta me głoszą Twoją    sprawiedliwość,, Ps 71    choćby ulewa spadła  i dom podtopiła  głoszę Twoją sprawiedliwość  prowadzisz łagodnie  po świecie zmienianym na modlę człowieka    nie lęka się Ciebie  łamie przykazania  buduje wieżę babel  obarczając swoimi czynami     a ja  ja wiernie jestem z Tobą  i ufam ludziom jak Ty mimo...  kiedyś się obudzą  wyrwą się z rąk zła    Tobie oddaję troski  a Ty dajesz spokój duszy  żyję w Świetle  nie otacza mnie mrok    Jezu ufam Tobie  głoszę Twoją sprawiedliwość    4.2025 andrew Piątek, dzień wspomnienia  męki i śmierci Jezusa 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...