Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mędrzec słowem pięknie władał,

wiersze krasił mądrościami,

lecz najwięcej treści wkładał

w przestrzeń miedzy wierszykami.

 

Wierszy wciąż mu było mało,

nowych myśli pełna głowa,

pragnął więc by się udało

wcisnąć treści miedzy słowa.

 

Jak pomyślał, tak uczynił

i nagle go zdumiał

tych pomysłów marny wynik,

sam nic nie zrozumiał.

 

Mówiąc szczerze między nami

tak jest często z poetami.

Opublikowano (edytowane)

Zostawienie więcej niż połowy do domysłu Czytelnikowi wskazuje, że już pierwsza zwrotka mówi o bełkocie a nie poezji.

Czyli:

 

Mędrzec słowem pięknie władał,

wiersze krasił mądrościami

i połowę treści wkładał

w przestrzeń miedzy wierszykami.

 

A potem już ok. Tylko co to za mędrzec, że nie wiedział tego? ;) 

Tak tylko, poza tym fajne :)

 

Pozdrawiam 

Edytowane przez Pomoc Wiosenna (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Pół na pół to dolna granica, gdzie wiersz zamienia się w bełkot :)

W takim rozumieniu myślę, że najlepsze jest góra  75 procent autor.

Poza tym nie chodzi o to, co chciał powiedzieć, tylko, że niczego nie da wyłożyć 1:1, bo zawsze zostaje zniekształcony obraz po drodze. 

Pisząc: jabłko - autor myśli o rajskim, a według psychologów większość ludzi  doda w myślach czerwone, zielone. Jednym skojarzy się apetycznie, innym wręcz przeciwnie.

 

Powiedzmy:

 

weekend z prezesem

w lasku tasmani

i inne atrakcje

 

Autor jest świadomy tego, że jeden odczyta ten obrazek jako krotochwilę, a drugi...  ;)

I o to mu chodzi,  bo poezja to obrazy, które się na siebie nakładają ale razem tworzą spójny przekaz.

 

Edytowane przez Pomoc Wiosenna (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Tak w ogóle wróciłem polubić :)

Do duszy taka zabawa. Albo ile się chce, albo wywalić te lajki. 

Zacisze się przypomina i Bej, a tam do niczego dobrego to nie doprowadziło. Żaden wykładnik  kto dobrze pisze a często wręcz przeciwnie. Papierek lakmusowy TWA ;)

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Większośc mędrców charakteryzuje się tym, że zadufani w "mądrosci" tego, co głoszą, nie dostrzegają, że ktoś może nie wiedzieć o czym oni mówią. Pól biedy, kiedy obracają się w swoich kręgach,  kiedy jednak tacy zadeklarowani "intelektualiści" biorą się za poezję, powstaje najczęściej "intelektualny"  (czasem zwany nowoczesnym) bełkot, absolutnie niemożliwy do rozszyfrowania przez szaraczków.

 

:)   AD

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Robert Witold Gorzkowski Rozumiem, dla pewności sprawdziłem w słowniku języka polskiego znaczenie: futurystyczny. Dziękuję! A dlaczego "surowy tekst"?
    • @Wiesław J.K. Określenie to odnosi się do stylu, który charakteryzuje się innowacyjnością, śmiałymi formami, minimalistycznym lub wręcz surowym wyglądem, a także użyciem nowoczesnych materiałów i technologii.  „Jajka obierać można od dołu lub z góry i wcale nie dziwią się temu kury.” dla mnie to innowacyjny ze śmiałymi formami minimalistyczny i wręcz surowy tekst !!!
    • Przystanęli na chodniku, pod opiekuńczym granatem nieba. W latarniach jarzy się ich śmiech. On jej poprawia puchaty szalik, ona przytula jego dłoń do mokrego policzka. Nie wiedzą, co dalej ty postanowisz, i co ja dla nich wymyślę. Codziennie ich piszemy, rozchylamy im usta do milczenia wrzącego jak wszechświat. Są przechodniami w mieście niedokończonym, są, nami. Imiona deszcz zmył z cieni. Nie wiedzą dokąd prowadzi uliczka wśród akwarelowych plam udających kamienice. On jej poprawia szalik, ona mruży błyszczące oczy, ciemne kropelki kawy. Znikają i pojawiają się z każdym naszym przenikliwym słowem, by później odchodzić niezauważalnie w zamazaną przestrzeń, w noc, w niewyczerpaną ranę.
    • W sennościach pokoju, w strudze światła od sadu Leniwi się kanapa obrzmiała ciepłem dojrzałego lata.  Po niej słońce psoci,  To muskając twe ramię, to plącząc złote włosy, A plącząc tak kusi przymrużone me skrycie oczy.     W oknie z firanką zatańczył wiatr lekkoduch sadu, Czarując o owocach cieżarnych od słodkiego jadu. Nagle odkrył twą sukienkę... i poleciał, by zaszemrać falbanami w zielony groszek, Jakby szepcząc namiętnie do ucha: ach proszę!              A w sadzie świerszcze stroją skrzypce do balu...   I  zdradziła sukienka przed frywolnym mym wzrokiem Sekrety twego ciała okryte skrawkiem bieli.  Znudzone sennym półmrokiem, Uwodzą niczym cenne klejnoty  Spragnione dreszczu zmysłowej pieszczoty.   Już myśli szaleją, już malują obrazy,  Przepojone wonią twego ciała pejzaże bez skazy. Pijane oddechem sadu   Przywołują wspomnienia dawnych wojaży I pierwszych odkryć, do których ciało tęsknie marzy.              A skrzypiec jęk wciąż dobiega od sadu ...   Więc niech bal się zaczyna, niech już gra orkiestra, Niech prowadzi do tańca w nam tylko znane miejsca, Gdzie my wciąż jesteśmy, Gdzie wszystko się spełnia  Gdy tak niewiele trzeba, a szczęścia staje się pełnia.   Bo wystarczy senność pokoju w strudze światła od sadu, I leniwa kanapa obrzmiała ciepłem dojrzałego lata, I słońce w twoich oczach, I muśnięcie twych ramion, i zapach złotych włosów, I by tak zostało po wszechczasy naszych losów.            A do snu świerszcze na skrzypcach w sadzie niech nam grają,            gdy słowa te ciałem sie stają.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Robert Witold Gorzkowski Robercie, nie wiem czy futurystyczne, ale dziękuję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...