Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Spływam w dół po świetle, pora już dojrzała

Czeka na mnie z drżeniem życia iskra mała

Uczę się, poznaję drgnienia zmysłów wszelkich

Aby móc uczynić małe w końcu wielkim

 

Z czasem doznań strumień wymaże wpomnienia

Które przywołały potrzebę istnienia

Mimo to zostaną przebłyski, natchnienia

Drogowskazy w drodze, szanse przebudzenia

 

Talent dawnych istnień, w mozole zebrany

Rozkwitnie z łatwością, czasem wręcz niechciany

Zabłyśnie w biznesie, sporcie lub nauce

Rzadziej w polityce, miłości czy sztuce

 

A stare przylgnięcia nową przyjmą postać

Sprowadzą cierpienie, któremu gdy sprostać

Dadzą szansę poznać, że wartość prawdziwa

Skryta jest gdzieś indziej, z ukrycia przyzywa

 

Edytowane przez Chriski (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Podoba mi się początek tej opowieści - PL powraca na ziemię drogą reinkarnacji i  świadomie przeżywa kolejne życie ale nie bez kontaktu z poprzednimi.

 

Talent dawnych istnień, w mozole zebrany

Rozkwitnie z łatwością, czasem wręcz niechciany

 

Nie rozumiem tylko ostatniej strofki...

 

Bo sensem istnienia jest nauka łatwa

Zbierana w wolności, ona wszystko gmatwa

Tylko miłość w sercu, noszona w godności

Krok pozwala zrobić ku światłu Miłości

 

Dlaczego nauka łatwa. zbierana w wolności jest bezsensowna i co gmatwa?

Czyżby autor uważał że tylko na tajnych kompletach w obawie że nauka grozić może utratą życia, można odebrać najlepsze wykształcenie ?

A jeśli nie o wykształceniu mowa tylko nauce, przestrodze, nauczce, która jest łatwa i prosta... tylko co i dlaczego ona gmatwa jeśli zbierana w wolności?

 

Tylko miłość w sercu, noszona w godności

Krok pozwala zrobić ku światłu Miłości

 

Rozumiem, że miłość noszona w sercu z godnością jest lepsza, prawdziwsza, silniejsza ale nie wiem czym jest  Światło  Miłości i czym różni się od miłości noszonej z godnością w sercu?

 

Proszę mi wybaczyć ale odniosłam wrażenie, że autor za bardzo się spieszył i nie przemyślał do końca tego co chciał powiedzieć albo zdał się na muzę a ta wywiodła go na manowce.

 

Pozdrawiam ciepło :)

 

 

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Za uwagi bardzo dziękuję.

Po zastanowieniu przyznaję, że wiersz zyska bez piątej strofy - usunięta.

 

Wers drugi można by uczynić bardziej czytelnym pisząc "Zbierana w wolności, wybór wszystko gmatwa", ale faktycznie wolność nie tylko gmatwa lecz również umożliwia.

 

Różnica między miłością, a Miłością to dobry temat na osobny wiersz. Nie omieszkam :)

 

Co do godności, to nasuwa skojarzenie z dumą, a to fałszywy trop, więc tym bardziej osobny wiersz.

 

Pozdrawiam :)

 

Edytowane przez Chriski (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @leo Dobry tekst i w dodatku bardzo interesujące zdjęcie, a to dużo jest :)
    • cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy …   11.2025 andrew   
    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...