Chriski

:) Proponuję wciąż -> wszystkich ciągle -> bez przerwy

Ładny wiersz i piękna grafika. Ikonki już nie z mojej estetyki - po co piorun i dmuchające twarze?

Ale że jak, anioł do mnie? Chyba nadmiar łaski Ja godzien nie jestem Rzezimieszek praski Bo to raz z kumplami Łomot i rabunek Czasem ciche wziątki Wikt i poczęstunek A ten tu skrzydłami Aureolą świeci Macham krzyża znaki Niechaj już odleci Pamiętasz to dziecko Całe zapłakane Cukierka mu dałeś Odnalazłeś mamę A staruszkę której Nie dałeś obrobić Bo się tak nie godzi Bo jak matkę pobić Winy twoje liczne Pokuta zadana A za miłosierdzie Chodźże już do Pana (z hospicjum)

:)

Gdy Cię spotkałem Przyjaciółko Ty już straciłaś zdolność mowy Kiedyś mistrzynią byłaś znaczeń Żonglerki szykiem i przenośni Kiedy przyszedłem nieznajomy I przywitałaś mnie radością Siedziałem długo urzeczony Naszą bezsłowną konwersacją Wypowiadałem za nas dwoje Odgadywałem Twoje słowa Tak mówiliśmy w ciepło-zimno I tylko śmiech Twój mnie czarował Bywałem potem w odwiedzinach Aż przyszedł czas dalekiej drogi Mówiłem “Wrócę w dwa tygodnie” Nie wiedząc jeszcze, że niesłownie Trwałaś czekając pożegnania Wytrwale znosząc nieunikłość Odeszłaś w dniu przyobiecanym A mnie pozostał smutek oraz Wspomnienie śmiechu jak konwalii Dzwoneczków urok nieprzebrzmiały I radość z bycia choć przez chwilę Radością komuś w jego doli (z hospicjum)

Dla mnie to wiersz o elemencie rytmu natury. W naturze prokreacja jest najważniejszą z sił - wiele gatunków oddaje życie byle tylko pojawiły się kolejne generacje ... Ale oczywiście każdy z nas ma własną wrażliwość i inny poziom oczekiwań oraz tolerancji :) Domknięcie sielsko-anielskie, może nieco za słodkie, niemniej: Z tobą nawet lipy, co ponoć lipcowe, okwiecone pysznie, urokliwie mówią, że czas na miłość.

Za wskazanie literówki dzięki :) Od ziół ważniejsza obfitość, ale zmiana szyku dobra więc: zboża życzliwie zraszasz Okwiecone - zdecydowanie tak. Tytuł bez zmian - zbieram na cały rok ;) Pozdrowienia

Patrzę na ciebie czerwcu jak idziesz przez ziemię, w ciepłym wiatru powiewie i gwarze ogrodów. Rozkwitasz bujnie wszędzie, kwiaty zamieniasz w owoc, zboża życzliwie zraszasz, zapowiadasz obfitość. Niesiesz nam dobre wieści w rozwiązłej zieleni, w ud kobiecych krągłościach zwiewnych sukienek. Obietnice składasz na leniwych obłokach, w feerii zapachów barwnych i jaśminu uroku. Z tobą nawet lipy, co ponoć lipcowe, okwiecone bezwstydnie, pokazują wszem i wobec, że czas się rozmnażać.

Za uwagi bardzo dziękuję. Po zastanowieniu przyznaję, że wiersz zyska bez piątej strofy - usunięta. Wers drugi można by uczynić bardziej czytelnym pisząc "Zbierana w wolności, wybór wszystko gmatwa", ale faktycznie wolność nie tylko gmatwa lecz również umożliwia. Różnica między miłością, a Miłością to dobry temat na osobny wiersz. Nie omieszkam :) Co do godności, to nasuwa skojarzenie z dumą, a to fałszywy trop, więc tym bardziej osobny wiersz. Pozdrawiam :)

Spływam w dół po świetle, pora już dojrzała Czeka na mnie z drżeniem życia iskra mała Uczę się, poznaję drgnienia zmysłów wszelkich Aby móc uczynić małe w końcu wielkim Z czasem doznań strumień wymaże wpomnienia Które przywołały potrzebę istnienia Mimo to zostaną przebłyski, natchnienia Drogowskazy w drodze, szanse przebudzenia Talent dawnych istnień, w mozole zebrany Rozkwitnie z łatwością, czasem wręcz niechciany Zabłyśnie w biznesie, sporcie lub nauce Rzadziej w polityce, miłości czy sztuce A stare przylgnięcia nową przyjmą postać Sprowadzą cierpienie, któremu gdy sprostać Dadzą szansę poznać, że wartość prawdziwa Skryta jest gdzieś indziej, z ukrycia przyzywa

Sugeruję nadruk na koszulkę ;) Odbiorca wprawdzie raczej grilowo-festynowy ale potencjał biznesowy większy :)

(z inspiracji: ja_bolek) czas naszym łupem więc łup z przytupem bo już za chwilę możesz być trupem

czas naszym łupem więc łup z przytupem ;)

Czekasz na wyrok Zapatrzona w oczy Istoty, która może tyle tylko Ile się uda odebrać Naturze Tajemnicy życia Co życie przedłuża Z serc niepokojem I na twarzach lękiem Skuleni razem Pod orzeczeń dźwiękiem … Wreszcie jest, zapadł Lekarz nie przeprasza Nie będzie odroczeń Czas beztroski doceń

Miło mi :)

Dzięki :)

Dłonie nieposłuszne Bo w zuchwałej służbie Po falach ciepłych płyną Gnane szeptu wiatrem Składam pocałunkiem U stóp Twych pokłony Spadam orlim wichrem Między warg rozdrganie Zniewalam, sam nosząc Niewolnika znamię

Liter strumyk Słów potok Wersów struga Po ocean sięga Wierszy rzeka Bezsennie Po kryjomu Bezwstydnie Zapisuję myśli Wzbierające we mnie Stop tamom Niechaj się rozleją To szeroko, to wąsko Cóż z zalewu poezji Bez żagla okrętu Co go wzrokiem Przemierzy