Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kości niezgody

Pomoc Wiosenna
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pomoc Wiosenna

Pomoc Wiosenna

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Kości niezgody

XXI. Wcześnie Rano, ale wystarczająco,
byś się rozjątrzyła w nas. Napalmem
myśli wieczorne biegnące ku końcom -
już czas, By. Już zdjęliśmy im kagańce.

Powstrzymywały nas długo kobiety, 
zalążki wspólnego. Krągłe alternatywy, 
że może być lepiej. Rodząc nam dzieci,
ile się dało trzymały na smyczy. 

Dość. Coś w tym pękło. Może o jeden 
epitet w wierszu za dużo, zbyt płytko. 
Tak łatwo przekroczyć tę rzekę 
delikatności. Jak jej tam było? Rubikon. 

Nieważne, kto, jak, gdzie i kiedy oliwy 
ostatni do piekielnego dolał ognia.
Kości zostały rzucone, ciało zdarte do krwi
stało się Słowem i echem powraca.

Nie lepiej to było trzymać język
za zębami? Szkoda go było na nas. 

 

---

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Pomoc Wiosenna (wyświetl historię edycji)
3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witam - wiersz ciężkiego kalibru - ciężko się czyta - wyższa filozofia.

Może innym razem będę miał więcej do powiedzenia.

                                                                                                                                                       Słońca życzę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Dla mnie to jest wiersz o nienawiści, o początku i genezie każdej wojny. O tym, że ludzie (mężczyźni?) są wojownikami i zieją nienawiścią do... (tu można podstawić sobie wszystko, wedle życzenia i własnych preferencji, bo to wszystko jedno). Kobiety powstrzymują mężczyzn przed każdą bijatyką, także przed tą największą, zwaną wojną. Zwłaszcza, kiedy są matkami (albo chcą nimi być). Ale to powstrzymywanie udaje się zawsze tylko do czasu. Aż coś wreszcie pęknie i puszczą wszelkie hamulce.

Nienawiść zawsze ostatecznie zrywa wszystkie tamy. Nienawiść, a nie miłość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      Czas Ci w tę drogę

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Natuskaa    Azupełnie "(...) próba przygotowania rodzica (...)". Widzisz, "Czas Ci w tę drogę" napisałem ex post - już dowiedziawszy się o przejściu Taty.     Pozdrawiam Cię. 
    • Leszczym
      Ty i ja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Nata_Kruk Ooo, dziękuję, bardzo wyszukany i dobry tekst. No ale poza mężczyzną i kobietą jest jeszcze coś takiego jak timing. A to dopiero jest ciężka historia :)
    • Sylwester_Lasota
      Dzień warszawskich powrotów

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Piękny i jednocześnie niezwykle smutny tekst. Mam na myśli również komentarz, który odbieram jako jego integralną część. Pozdrawiam        
    • Florian Konrad
      Flormaszyna

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      istne tornado myśli. chcę stworzyć grę wideo. będzie polegała na krojeniu uszu na czas, cięciu ich przy dźwiękach k-popu. uszu ludzkich i obcych, animalnych. zatytułuję ją "Łowcy chomąt". bo tak. albo "Anielica wątrobowa". ma być schludnie, a więc brzydko, z rozmachem i w jaskrawiźnie. ten tekst to mokropis, a ja na tę chwilę jestem skrybą szalonego władcy, garbię się z piórem nad wyprawioną wielbłądzią skórą. za ścianą, na sali balowej trwa taniec-obsypaniec, damy dworu krążą w parach, w kółeczku, w kółeczku, po czym przystają jedna przed drugą i kłaniają się w pas, wymieniają wszami zasiedlającymi peruki-kopce, wełniane termitiery. niedawno król zarządził zdobienie krwinek, zawezwał najświatlejszego naukowca z jedynym w okolicy mikroskopem, kazał odciągać sobie juchę, łapać każdy erytrocyt i leukocyt, stroić go mikropłatkami złota, maciupeńkimi guzikami z masy perłowej, i następnie wpuszczać z powrotem w żyły "ubogaconą" krew. w kuluarach przebąkuje się, że niechybnie rozkaże robić tak z nasieniem, inkrustować plemniki. w głowie wiruje mi rozkwiecona machina. chciałbym popełnić tekst miłosny, ale zamiast tego tworzy się historia amerykańskiego mściciela z liceum, który postanowił wziąć odwet na dziewczynie, która nie dość, że go rzuciła, to jeszcze dokonała aborcji, usunęła ich wspólne dziecko. zakrada się nasz high school avenger do prywatnego gabinetu ginekologicznego, grzebie w odpadach medycznych. znajduje. dwa dni później na szesnaste urodziny jego eks dostaje przesyłkę kurierską. torcik w prezencie od tajemniczego wielbiciela (spokojnie – nie zatruty). łatwo się domyślić, co zostało dodane do słodkiego truskawkowego kremu, co , nieco kanibalistycznie, zjada, niczego nieświadoma, sweet sixteen. historie w mojej wyobraźni szpetnieją, skóra, na której piszę, należy do średnio oswojonego smoka. choroba jasna – on żyje.
    • Florian Konrad
      Uszczknięcia

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @aff A ja nie dość, ze nie mam netu w komórce, to jeszcze... w ogóle nie mam komórki i nigdy nie miałem.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...