Mrowisko

[AnDante]

Z pudeł z betonu  wynurzone

w kamienne tłoczą się  ulice

codziennej strawy wciąż złaknione

człowiecze mrówki – robotnice

 

Miasta-mrowiska depcząc progi

na cztery błądzą świata strony

bez skutku dociekając drogi

do swej królowej ,do Mamony

 

Niepewne próśb swych i spowiedzi

ślą do bogini korne modły

a nie znajdując odpowiedzi

uznają, że ten świat jest podły

 

Przełknąwszy z bólem zawód nowy

zabiorą strawę swą żebraczą

do pudeł wrócą betonowych

skrywając skrzętnie, że znów płaczą

 

Zakodowane w  samotności

w tłumie podobnych zagubione

w kolorach śnią o zamożności

kocykiem z marzeń otulone

 

(1998)

(z gory zgadzam sie z zarzutami dot.rymow, ale nie poprawiałem, bo to "historia")  :)

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - stary wiersz jak widzę - inny styl pisania - kocykiem z marzeń otulone - piękne...

                                                                                                                                                             pozd.

[Oxyvia]

Dla mnie takie rymy są w porządku w tak regularnym i prostym wierszu - bo to piosenka. Szkoda, że nie słyszę jej śpiewanej. Byłaby naprawdę hiciorem. :)