Matuli mojej

[Maciej_Jackiewicz]

Przytulam wciąż twoją twarz poznaczoną
troską i codziennymi zmartwieniami
gdy patrzysz na mnie dobroci oczami
liczysz czas co przędzie losu wrzeciono

przytulam też twoją dłoń pomarszczoną
którą ochraniasz dzieci jak skrzydłami
dzielisz bochenek który jadasz z nami
kryję się nieudolnie za zasłoną

kurtyną tkaną z zaniedbania grzechu
za to że wiesz czy dzisiaj jest tak samo
czynić dobro i kochać bez pośpiechu

by zło stało się niewidzialną plamą
zabiorę cię do tych lat pełnych śmiechu
by nacieszyć znów twoje serce Mamo


 

[Maciej_Jackiewicz]

Dwoje czytelników lubi ten wiersz.

Ech...

albo ja piszę coraz gorzej albo...

nieważne...

i tak niczego nie zmienię

TWA zdecydowało za mnie