Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kim jestem i po co ?  Panie, tam na górze!

Kim jestem – znów pytam – nie ma odpowiedzi.

Kim jestem –  jak szalbierz prawdę z fusów wróżę,

czym wzrósł nad poziomy, czym wciąż wśród gawiedzi?

Niemądry, nieważny, uwagi niewarty ,

robak ludzki, stawonóg, hardy  i  uparty.

Uparty?  Nie, proszę, odpowiedz mi Boże,

przecież wiem, że słyszysz, przecież wiem że możesz!

 

I tak dokonawszy pokornej  spowiedzi
stoję  błagalnie wznosząc swe ramiona,
na winy wyznane czekam odpowiedzi,
grzesznik skruszony, dziecię  Laokona .
I trwał tak będę, rzeźba skamieniała
czekając Twej łaski, gestu zrozumienia ,
jeśliś mądry, Boże, dobry i wspaniały,
nie możesz przecież serca mieć z kamienia.

 

Nic. Cisza. Milczenie. Dowód Twej pogardy?

Niczym dla Ciebie moje człowieczeństwo?

Ni słowa, ni znaku. Jakżeś Boże twardy,

czy jam naprawdę na Twe podobieństwo?

 

Nie.! Nie uwierzę, ja tutaj na  ziemi

błagam kornie,  proszę, niestety daremnie,

Ty drogą nieznaną,  ścieżkami krętymi,

wciąż ze mnie czynisz z uporem, niezmiennie

instrument bez instrukcji, ślepy, głuchy, niemy,

co nieporadnie w różne strony kroczy,

pytając z rozpaczą : dokąd my idziemy?

Czy prostą iść drogą, czy z tej drogi zboczyć?

Czym życie jest dla mnie, a czym ja dla życia?

Czy w nierozpoznanej  nurzając się  cieczy

ja  marna istota  odnajdę sens bycia,

co wizjom koszmarnym  odważnie  zaprzeczy?

 

Pytania. Gdzie odpowiedz? Ogarnia mnie trwoga,

wciąż szukam odpowiedzi, lecz jej nie znajduję.

Czy z Bogiem jej szukać, czy może bez  Boga?

Nic nie wiem, wzrok pusty, niczego nie czuję,

tak było i będzie, płyną  nasze  cienie,

prawdy wciąż szukamy, a ona gdzieś znika.

I prawda i rozum .Więc po cóż istnienie?

Czyś stworzył mnie, Panie, na schizofrenika?

 

(2009)

Opublikowano

Dziękuję Bożenko, że przebrnęłaś przez ten przydługi i raczej nietypowy dla mnie rymowany elaborat. No cóż, czasami nachodzą mnie takie pomysły na zasadzie "produkcji" ubocznej.

Przyznam szczerze, że akurat w tym przypadku jestem dość ciekaw opinii czytelników.

 

Pozdrawiam :)

AD

Opublikowano

Witaj - długi nie znaczy nudny - poruszasz głęboki temat - ktoś lub coś

zna na owe pytania odpowiedz....

Tak mi się zdaje.

                                                                                                                           pozd. 

Opublikowano

ale się napracowałeś - ten temat jednak ma swoje wymagania

spróbuję odpowiedzieć na ile czas pozwala:

 

ech człeku przemiły ogarnia cię smętek

tyś w ziemskim myśleniu jak flanca sterczący

chcesz poznawać więcej pojąć niepojęte

poruszasz tematy od wieków gorące

jeśliś matematyk zapytam  przejęty

czterowymiarowiec  pojmie wymiar enty

                                                       

podsuwa teorie dziś sama nauka

że świat zbudowany w dziewięciu wymiarach

rozwiązując macierz  komputerek szuka

tworząc aksjomaty człek pojąć się stara

lecz istoty sensu nie uchwyci  głowa

w wymiarach materii nie odnajdziesz Boga

Opublikowano

Właściwie to nie wiemy i chyba nigdy wiedzieć nie będziemy po co i z jakiej przyczyny jesteśmy.

Czy jesteśmy tylko jednostkowym wybrykiem kosmicznej natury, który potrwa kilkadziesiąt tysięcy lat (czyli kosmicznie mgnienie oka), aby samemu się na końcu zlikwidować, czy może maleńkim trybikiem niezmierzonego dla nas projektu, drobnym eksperymentem, który wypali albo nie.

 

Dziękuje wszystkim za odwiedziny i  przeczytanie.

 

Pozdrawiam :)

AD

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Właściwie każda z religii na dobrą sprawę w omawianej kwestii niczego nie wyjaśnia. 

Podstawowe kanony prawie wszystkich religii powstały w czasach, kiedy ludzie bardzo niewiele wiedzieli o otaczającym ich świecie, a jeszcze mniej o wszechświecie, stąd tez ich założenia były na miarę wiedzy ówczesnych ludzi, niewiele mając wspólnego ze współczesną nauką, która nawiasem im więcej wie, tym więcej pytań stawia.

I tak współcześnie oświeceni nadal błądzimy w nieświadomości.

 

AD

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski bardzo dziękuję. Szacunek za szczere słowa. Miło mi.
    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...