Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Na trzy pas*

AnDante
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

AnDante

AnDante

Opublikowano
Opublikowano

 

 

raz dwa trzy raz dwa trzy

wesoło i śpiewnie

raz dwa trzy raz dwa trzy

leciutko i zwiewnie

raz dwa trzy raz dwa trzy

w muzykę wtopiona

za siebie nie patrzy

tym tańcem spojona

raz w prawo raz w lewo

to z jednym to z drugim

raz łzawo raz śmiewo

trwa w tańcu zbyt długim

wciąż w biegu na palcach

bez końca wiruje

porwana w rytm walca

nie widzi nie czuje

lecz już tak nie biega

bo nogi wciąż bolą

aż w końcu dostrzega

że jest to walc solo

a strach i obawa

dech w piersiach zapiera

bo smutna zabawa

ten walc bez partnera

i płynie po twarzy

łza jedna za drugą

a każda tak parzy

i boli tak długo

muzyka gdzieś znika

rytm nic już nie znaczy

i tylko wciąż tyka

ten zegar  raz dwa trzy

raz dwa trzy,

raz  dwa

raz____________

 

* krytykom zarzucającym nadmiar rymów gramatycznych przyznaje rację, ale to jeden z wierszy wyciągniętych ze starego bruliona.

 

2
Bożena Tatara - Paszko

Bożena Tatara - Paszko

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stwórz ładniejszy neologizm, stać cię na to :)

poza tym podoba mi się, bo  bardzo lubię kiedy wiersz  ma rym i rytm nie mówiąc o przesłaniu :)

No i nie rozumiem jednego - skoro wiersz wyciągnąłeś ze starego brulionu to dlaczego go nie poprawiłeś ? Gdybyś go wcześniej był publikował to rozumiem ale jeśli nikt go wcześniej nie widział...? 

Mnie rymy gramatyczne nie przeszkadzają ale... ustalone jest że urodziłam się o 100 lat za późno :)

 

Bożena TP

 

 

Edytowane przez czytacz (wyświetl historię edycji)
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

po chwili odnowa

zaczęta zabawa

gdzieś grają mkną słowa

witają i brawa

już płynnie bez bólu

niosą po obłokach

nie można nie ulec

tańczymy w podskokach

niebieska planeta

już znika w przestrzeni

a drogą tą z mleka

pędzimy zmienieni

w rytm walca co żyje

gra w sercach na trzy pas

raz dwa trzy

raz dwa

raz

:))

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
2
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bożenko,

też mam starsze wiersze. Mogłabym poprawić, bo mają wiele wad. Ale to przecież też moje "dzieci" do których się przyznaję. Tymczasem dałam sobie z tym spokój, ponieważ widzę różnicę. Wiem czy stanęłam w miejscu czy pracowałam, mogę porównać.

Może JADer ma jeszcze inny powód, chętnie się dowiem,

Tymczasem :)

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
AnDante

AnDante

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz tego rodzaju pisze się zwykle będąc w pewnym nastroju wynikłym bądź to z sytuacji, czy rozmowy, lektury.

Poprawianie bez tego nastroju może tylko zepsuć efekt.

Dziękuję za wizytę i uwagi i serdecznie pozdrawiam

Andrzej D.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Laura Alszer
      Pokuszenie (wiersz+recytacja własna)

      Przez Laura Alszer · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz A dlaczego nie Pokuszenie? Moim zdaniem pasuje lepiej. Dziękuję, Jacku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Leszczym Bardzo mi miło, że Ci się podobało. Dzięki wielkie
    • yfgfd123
      Czysta forma

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      mrowie lat przed Witkiewiczem, każdej nocy odżywały pstre polany, w blaskach tańczyć czystej formy grał chochołom poloneza srebrny księżyc, tkały małe słodkie pajęczyce ranną rosę   tośmy szli w kamienne ścieżki, rozpruwali horyzonty aż na dobre się wykrwawią współbawiliśmy się formą jak zabawką pod piekielne poskręcanym ciałem morwy   odsupływałem twoje w noc porwane włosy z okularów ci błyskały dwa miesiące nie kochałem się już w tobie - w twojej formie czystej, niby krew wylana łące
    • Jacek_Suchowicz
      *** (Znalazł na ziemi John ptaka)

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      już je  wysyła do sieci     morał z powiastki taki zajmij się swoim ptakiem gdy dziś szczebiocze się ciesz zejdziecie razem jak wiesz    
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Mary Elizabeth Coleridge - Wiedźma (The Witch)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Ma droga długa wiodła przez śniegi, A nie jestem silna ani postawna. Me ubranie przemoknięte, a zęby zaciśnięte, Szłam z trudem z daleka i od dawna. Wędrowałam przez urodzajne ziemie, Lecz wcześniej nie przyszłam do tego zakątka Och, przenieś mnie przez próg i wpuść do środka!   W zimnym podmuchu lękam się stać.  Ten tnący wiatr jest okrutnym wrogiem. Nie czuję ręki, w mym głosie słychać jęki I minęło już, co w śmierci srogie, Bolą mnie bardzo me białe stópki, Wciąż jest ze mnie panna wiotka. Och, przenieś mnie przez próg i wpuść do środka!   Głos jej był głosem jaki mają kobiety,  Gdy wyjawiają swych serc pragnienie. Weszła--weszła--i przez ogień fala przeszła  Zgasły drżące płomienie. Nie zapłonęły już więcej w mym kominku Odkąd pobiegłem by ją spotkać, Przenieść przez próg i wpuścić do środka!   od tłumacza: Przypomina się Samuel Taylor Coleridge, ta sama rodzina, tylko epokę później.  I Mary: I have walked a great while over the snow, And I am not tall nor strong. My clothes are wet, and my teeth are set, And the way was hard and long. I have wandered over the fruitful earth, But I never came here before. Oh, lift me over the threshold, and let me in at the door!   The cutting wind is a cruel foe. I dare not stand in the blast. My hands are stone, and my voice a groan, And the worst of death is past. I am but a little maiden still, My little white feet are sore. Oh, lift me over the threshold, and let me in at the door!   Her voice was the voice that women have, Who plead for their heart's desire. She came--she came--and the quivering flame Sunk and died in the fire. It never was lit again on my hearth Since I hurried across the floor, To lift her over the threshold, and let her in at the door.  
    • Sylwester_Lasota
      *** (Znalazł na ziemi John ptaka)

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Znalazł na ziemi John ptaka, klęknął nad ptakiem, zapłakał. Wyjął telefon z kieszeni, cyk - zdjęcie ptaka na ziemi.   Już je wysyła do sieci, zdjęcie po sieci już leci. Zaprzęga cuda techniki, serwery i satelity.   Po chwili dodał pytanie: Dlaczego w takim ptak stanie? Stwierdził, że przecież nie co dzień znajduje ptaki w ogrodzie.   I że nie żadne to żarty, bo ptak zupełnie jest martwy, i się nie rusza, nie śpiewa. Wygląda jakby spadł z drzewa.   Biegnie pytanie po świecie, padło gdzie trzeba nareszcie. Pisze Japonka mu szczera: Wszystko, co żyje umiera,   więc się nie przejmuj tym ptakiem, wszystkich nas losy jednakie, więc póki sprzyjają ci Nieba, to sam się ruszaj i śpiewaj.                  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...