Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

                                      zostawiłeś we mnie... buty dziurawe tęsknotą 

                                      rzucone gdzieś w kąt mojej codzienności

                                      tupały łoskotem pośród moich przyzwyczajeń

                                      dnia każdego aż do siwych włosów z zaskoczenia

                                      każdy krok do ciebie to ukryte ślady zagubienia

                                      by odnaleźć się w następnej bruździe na policzku.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To są zamierzone rymy, czy przypadkowe?

Dla mnie to odwołanie do codzienności trochę spłyca przekaz,

"unudza' czytelnika ;) Ale to tylko moje wrażenie, nie musisz się tym przejmować ;)

Treść ciekawa, podoba mi się, robi wrażenie ;)

Pozdrawiam ;)

Edytowane przez Deonix_ (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

 :) Szczerze mówiąc rymy są przypadkowe . Bardziej kierowałam się jakąś ,,ogólną melodią wiersza,,

   Dzięki za komentarz , jak widać zawsze coś się wyłoni . 

   Pozdrawiam :)

Opublikowano

Podoba mi się myśl zawarta w tym wierszu.

Może jedynie nie pasują mi "buty dziurawe tęsknotą" - trochę jakbyś koniecznie chciała zaznaczyć że o tęsknotę tu chodzi.

Tęsknota wyziera z wierszyka i bez tego podkreślenia.

 

zostawiłeś we mnie...

buty dziurawe rzucone gdzieś w kąt mojej codzienności

tupały łoskotem pośród moich przyzwyczajeń

dnia każdego aż do siwych włosów z zaskoczenia

każdy krok do ciebie to ukryte ślady zagubienia

by odnaleźć się w następnej bruździe na policzku.

 

I bardziej niż  "pamiątka?" pasowałby mi tytuł  - Pamięć.

Bo tak na prawdę dziurawe buty to tylko pretekst to wspominania, dla tęsknoty.

 

Pozdrawiam cieplutko:)

Bożena TP

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy …   11.2025 andrew   
    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...