Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czy autorka zapoznała się z regulaminem tego portalu ?

PKT. 5 Użytkownik nie ma prawa :
(...)
f) Publikować treści zabronione przez prawo, wulgarne (art. 3 Ustawy o języku polskim z dnia 7 października 1999r.), obraźliwe, naruszające prawa serwisu (Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994r.) lub innych osób (art. 23 i 43 Kodeksu cywilnego), albo narusząjace zasady współżycia społecznego.

 

co znaczy wobec tego trzykrotne użycie słowa zaliczanego do wulgaryzmów ?

Opublikowano

Podoba mi się szczególnie zakończenie. Natomiast nijak nie pasuje mi to 1000. Może dobrze by było zamienić go na słowo, to by tak nie raziło. Chociaż, gdyby chcieć położyć na nim szczególny nacisk , właściwie tak też by pasowało.

Opublikowano (edytowane)

a propos wulgaryzmów.

 

    "Najczęściej stosowanie wulgaryzmów jest wyrazem bezsilności wobec języka, drogą na skróty.
  Wulgaryzm to środek językowy i czasem jest potrzebny, ale tylko wtedy trzeba go użyć, gdy naprawdę ma to sens.

    Wszystko jest po coś, czemu służy. Nazbyt często są traktowane przez ogromną część użytkowników języka jako niczemu nie służące przerywniki i natręctwa językowe"

 

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wszystko niby jasne ale w regulaminie portalu nie ma póki co na takie słowa przyzwolenia.

Trzeba to uzupełnić o sensowny dopisek ( o ile się taki znajdzie) do tego ,, paragrafu,,

albo będziemy zamieniać powoli nasze forum literackie w Hyde Park dla języka wulgarnego

a chyba tego nie chce nikt.

Wulgaryzm tak potrafi obrzydzić najładniejszy utwór ,że tylko prawdziwi poeci to czują i rozumieją.

Wybacz Alicjo ale ja nie widzę sensu używania słów spoza marginesu

język polski jest naprawdę bardzo bogaty w słownictwo i na ,, szewską łacinę,, mogą sobie pozwolić

prostacy i ludzie bez kultury

ale na pewno nie ...piszący wiersze.

 

Ten ,,wiersz,, to dla mnie jawna prowokacja.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prowokacją jest to co pan pisze. Napisałam ten wiersz po to  żeby wyrzucić z siebie pewne rzeczy, nie szukać aprobaty. Ten portal był pierwszym jaki się nawinął więc postanowiłam tutaj zamieścić "kxxxrwę". Nie sądziłam że kogoś aż tak urażę. Proponuję nie czytać więcej tego co zamieszczam dla spokoju pana ducha. Serdecznie pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajnie, że nie szuka Pani poklasku,

tylko szkoda, że nie chce Pani, by czytano Pani utwory,

gdy ma się jakieś uwagi ;)

Taka postawa jest dobra na facebooku,

a nie na literackich portalach,

tu trzeba mierzyć się z krytyką :)

Co do wulgaryzmów Ala powiedziała wszystko :)

Pozdrawiam ;)

Opublikowano

Hm, mam dylemat w ocenie. Z jednaj strony Autorka użyła w swoim wierszu najpopularniejszego chyba słowa w potocznym języku polskim, a z drugiej strony nie da się ukryć, że popularność i częstotliwość posiłkowania się tym słowem  jest odwrotnie proporcjonalna do poziomu kultury osobistej jego "użytkowników" (oczywiście, jak zawsze są wyjątki).

Trzeba też wziąć pod uwagę, że jest to słowo o niespotykanej wręcz rozpiętości znaczeniowej, Używane jest zarówno na mocne  wyrażenie zachwytu, zdumienia, podziwu  jak i żalu, radości, złości, a nawet w pewnych sytuacjach szacunku dla rozmówcy. Użyte zatem w utworze literackim doskonale poprawia tak cenną w poezji współczesnej możliwość różnorakiej interpretacji utworu literackiego.

No cóż, ja jako tradycjonalista pewnie nie użyłbym tego słowa w wierszu, ale może po prostu Autorka nie znalazła alternatywy dla jego emocjonalnej siły.

De gustibus non disputandum est.

 

Pozdrawiam

Andrzej D.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • mrowie lat przed Witkiewiczem, każdej nocy odżywały pstre polany, w blaskach tańczyć czystej formy grał chochołom poloneza srebrny księżyc, tkały małe słodkie pajęczyce ranną rosę   tośmy szli w kamienne ścieżki, rozpruwali horyzonty aż na dobre się wykrwawią współbawiliśmy się formą jak zabawką pod piekielne poskręcanym ciałem morwy   odsupływałem twoje w noc porwane włosy z okularów ci błyskały dwa miesiące nie kochałem się już w tobie - w twojej formie czystej, niby krew wylana łące
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      już je  wysyła do sieci     morał z powiastki taki zajmij się swoim ptakiem gdy dziś szczebiocze się ciesz zejdziecie razem jak wiesz    
    • Ma droga długa wiodła przez śniegi, A nie jestem silna ani postawna. Me ubranie przemoknięte, a zęby zaciśnięte, Szłam z trudem z daleka i od dawna. Wędrowałam przez urodzajne ziemie, Lecz wcześniej nie przyszłam do tego zakątka Och, przenieś mnie przez próg i wpuść do środka!   W zimnym podmuchu lękam się stać.  Ten tnący wiatr jest okrutnym wrogiem. Nie czuję ręki, w mym głosie słychać jęki I minęło już, co w śmierci srogie, Bolą mnie bardzo me białe stópki, Wciąż jest ze mnie panna wiotka. Och, przenieś mnie przez próg i wpuść do środka!   Głos jej był głosem jaki mają kobiety,  Gdy wyjawiają swych serc pragnienie. Weszła--weszła--i przez ogień fala przeszła  Zgasły drżące płomienie. Nie zapłonęły już więcej w mym kominku Odkąd pobiegłem by ją spotkać, Przenieść przez próg i wpuścić do środka!   od tłumacza: Przypomina się Samuel Taylor Coleridge, ta sama rodzina, tylko epokę później.  I Mary: I have walked a great while over the snow, And I am not tall nor strong. My clothes are wet, and my teeth are set, And the way was hard and long. I have wandered over the fruitful earth, But I never came here before. Oh, lift me over the threshold, and let me in at the door!   The cutting wind is a cruel foe. I dare not stand in the blast. My hands are stone, and my voice a groan, And the worst of death is past. I am but a little maiden still, My little white feet are sore. Oh, lift me over the threshold, and let me in at the door!   Her voice was the voice that women have, Who plead for their heart's desire. She came--she came--and the quivering flame Sunk and died in the fire. It never was lit again on my hearth Since I hurried across the floor, To lift her over the threshold, and let her in at the door.  
    • Znalazł na ziemi John ptaka, klęknął nad ptakiem, zapłakał. Wyjął telefon z kieszeni, cyk - zdjęcie ptaka na ziemi.   Już je wysyła do sieci, zdjęcie po sieci już leci. Zaprzęga cuda techniki, serwery i satelity.   Po chwili dodał pytanie: Dlaczego w takim ptak stanie? Stwierdził, że przecież nie co dzień znajduje ptaki w ogrodzie.   I że nie żadne to żarty, bo ptak zupełnie jest martwy, i się nie rusza, nie śpiewa. Wygląda jakby spadł z drzewa.   Biegnie pytanie po świecie, padło gdzie trzeba nareszcie. Pisze Japonka mu szczera: Wszystko, co żyje umiera,   więc się nie przejmuj tym ptakiem, wszystkich nas losy jednakie, więc póki sprzyjają ci Nieba, to sam się ruszaj i śpiewaj.                  
    • @Ewelina@Leszczym dziękuję Wam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...