Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Znicz

Piotr_Czechowski

Przez Piotr_Czechowski
w Poezja śpiewana

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Piotr_Czechowski

Piotr_Czechowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

[url]https://www.youtube.com/watch?v=bqf4LyUJpIE[/url]

Znicz tekst: M. Sikorska, muz. D. Masłowski

I ja żegnałem się kiedyś z kimś,
minutą ciszy oddałem hołd,
nieraz z mych oczu płynęły łzy,
bo się nie mogłem pogodzić z tym.

Bóg daje życie, daje nam tor,
lecz my błądzimy szukając dróg,
jesteśmy ślepi i ślepy los
podkłada kłody pod wiele nóg.

Ref. Daj nam Panie spokojnie tu żyć
bo w oceanie zbyt wiele łez,
nie pozwól ludziom w tęsknocie tkwić,
daj wszystkim radość i szczęście też.

Życie na ziemi zbyt trudne jest,
lecz może w niebie prawdziwy raj,
któż to osądzi, któż o tym wie
- tylko nasz władca, tylko nasz Bóg.

Zapalmy znicze, oddajmy hołd,
rozniećmy ogień, by widział Bóg,
niech nie zabiera, da lepszy los,
bo nam nie śpieszno do gwiezdnych wrót.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leona
      Anion

      Przez Leona · Opublikowano

      Tak dawno nie myślałaś - życie dalej leciało. Tak dawno nie słyszałaś, tak wiele się zmieniało. Zmieniłaś nastawienie, postanowiłaś zapomnieć. Nie ma w twym życiu Boga, coś przewróciło się w głowie. *** *** *** *** Wpadłaś w różne nałogi, stale nowe doznania. Sprzedałaś duszę diabłu ; za trochę ćpania. Podpisałaś cyrograf: - tak urodzę twe dziecko. Anion się pojawił; sprowadziłś na świat piekło.
    • Bartłomiej Boruta
      Powrót

      Przez Bartłomiej Boruta · Opublikowano

      Znowu tu jestem,   choć strumień płynie wartko.   Stoję nieruchomo,   pozwalam mu odrywać kawałki siebie:   niepotrzebne tkanki,   okruchy pomyłek,   słowa, które straciły ciężar,   zrogowaciałe płaty tęsknoty.   Tęsknota już nie boli.   Rozlała się i zastygła   w marmurową mozaikę,   odbija głuche echo kroków.   Pamiętam martwą choinkę z dzieciństwa —   jej igły ułożyły się na podłodze   w prostą wróżbę przemijania.   Tańcząca wróżka Miriam   nie potrafiła jej złamać. Mówiła o wielkim bałwanie,   któremu w żalu oddałem   moje małe serce.   Chyba wtedy zamarzłem   na zawsze —   w niezgodzie   na fałszywe słońca.   W szafie powiesiłem kożuch.   Wiem, że tam, gdzie pójdę, będzie zimno.   Odwrócę się plecami   do zielonej łąki.   Zostanę   w lodowym spokoju   i ciszy.   Jest jeszcze Ona.   Mówi do mnie.   Oddycha miarowo w mój niepokój.   Jej dłonie rozchylają moje pięści   na bukiety wysuszonych kwiatów. Dziś mam czterdzieści siedem lat.   Słońce znowu jest w Pannie
    • infelia
      Strawa

      Przez infelia · Opublikowano

      @JWF Można najeść się strachu, można literki zjadać...
    • JWF
      Strawa

      Przez JWF · Opublikowano

      prawdziwa uczta językowa :)
    • JWF
      Średnia

      Przez JWF · Opublikowano

      pomiędzy zgubieniem i znalezieniem jest zwykle... poszukiwanie - czyli trud... i tak ludzie trudzą się całe życie... poszukując czegoś, czego nie mają :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...