Pamiątki

[Marcin_Kryłowicz]

Bagaż pamiątek z całego życia,
przykuty łańcuchem do mej nogi,
Nie zostawię, nie wyrzucę.
Jej portret jedną z nich zdobi,
Nie umiem, nie potrafię,
Choćbym się nie wiem jak starał
Przez jedną z tychże pamiątek,
Popadam w nieopisany marazm,
Wreszcie, ubłagana chwila!
Potykam się o zapomnienia kamień,
Bagaż pamiątek się otwiera,
Kryształy rozbijają się w dwa oka mgnienia.
Wśród szklanej mozaiki, leżącej na środku drogi,
Widzę jej portret, me serce pęka z żalem,
Pytanie brzmi:
Czy naprawdę zapomniałem?