Żywioł

[Tdk crew]

Wiatrem zaszyje dno życia
Deszczem wysuszę język marności
Ogniem gwieździstym pochłonę entelechię
Ziemią stratuję oczy nadziei

[Sandra Sieradzka]

Czuję duży niedosyt... wiersz prosi o jeszcze jedną strofę. Ciekawe metafory, jednakże nie pasuje mi rozwiązanie wiersza "jestem żywiołem", bez niego byłoby smaczniej. Takie jest moje zdanie.

[Anastazja.P]

jedyne co mnie się podoba w wierszu to słowo "entelechia" reszta jak żywioł - wiatr - uleci niekonstruktywnie. Pozdrawiam. Ana.

[Witold Marek]

"zaszyje" - literówka chyba.

Intrygująca demiurgia (choć podyktowana raczej czysto ludzkimi porażkami)*, jednak pozwolę sobie bezczelnie takiej propozycji:

"wiatrem
zaszyje dno życia

deszczem
wysuszę język
marności

ogniem wieździstym
pochłonę
entelechię

ziemią stratuję
spojrzenie nadziei"

/* - uzasadnienie: PeeL odgraża się użyciem mocy żywiołów, ale punkty rażenia zdają się bardzo z człowieczym losem związane.../

Pozdrawiam :)