Uśmiech

[mandy]

Gdy dotykiem gasiłam
ślady białej kredy,
wtedy umiałam zbierać
z twoich powiek pył. Wtedy...

Znajomość twoich źrenic
i spojrzeń rozstanie.
Cichość przedmiotów.
Oddech powiewu. Taniec.

Na biurku ślad twojej dłoni.
Jeszcze ciepły.
Gasnący ekran. Odcięty prąd
i myśli przepływ.

Skrzypienie drzwi.
Rzucone szeptem: "Do widzenia".
Tak wiele zrobić warto
dla wtulonego w kącik Twoich ust
uśmiechu cienia.

[Jacek_P.]

Ładne. Nawet bardzo. Melodyjne, nastrojowe, płynny, choć nieregularny rytm. Lekko się czyta, ładne przenośnie, niektóre całkiem ciekawe. (np:wtedy umiałam zbierać/ z twoich powiek pył - oczywiście nie tylko), ładnie zastosowane powtórzenie (Wtedy - wtedy), ciekawa puenta: Cień uśmiechu, a może uśmiech cienia?

Maleńka uwaga: Dla mnie powtarzające się "twoich" nawet nie razi, ale na końcu, także i ze względy na rytm, dałbym "twych". No i chyba z małej litery, skoro wcześniej było z małej.
W sumie plusisko wielgachne.
Pozdrawiam.
Ja.