Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zachęcam do wzięcia udziału w konkursie, poniżej zamieszczam regulamin oraz oświadczenie.
Data nadsyłania prac został zmieniony na 8 maja 2016 roku.
Decyduje data stempla pocztowego.

REGULAMIN
X OGÓLNOPOLSKIEGO KONKURSU LITERACKIEGO OKNO

ORGANIZATORZY:
1. Stowarzyszenie Wszechstronnego Rozwoju NA SKRZYDŁACH MOTYLA w Chorzowie
2. Młodzieżowy Dom Kultury

WSPÓŁORGANIZATOR:
1. Port Poetycki w Chorzowie

PATRONAT HONOROWY:
1. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2. Prezydent Miasta Chorzów

PATRONAT MEDIALNY:
1. portal chorzowianin.pl

PATRONAT PROMOCYJNY:
1. Kwartalnik kulturalny - OPCJE
2. Miesięcznik społeczno-kulturalny - ŚLĄSK
3. Regionalny Ośrodek Kultury w Katowicach

I. CELE KONKURSU:
1. Rozbudzanie wśród dzieci i młodzieży zainteresowania prozą i poezją.
2. Zachęcanie do kreatywnego spojrzenia na świat.
3. Pobudzanie wrażliwości.
4. Promocja talentów literackich.

II. WARUNKI UCZESTNICTWA:
1. Konkurs przeznaczony jest dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów.
2. Na adres organizatora należy przesłać w czterech egzemplarzach:
a) Trzy utwory poetyckie i/lub
b) Jeden utwór prozatorski do 10 stron maszynopisu
Należy dołączyć również podpisaną płytę CD lub DVD z pracami zapisanymi w programie Microsoft Office WORD, w celu przygotowania ewentualnej publikacji.
Na jednej płycie należy umieścić utwory jednego uczestnika!
3. Tematyka prac jest dowolna.
4. Prace muszą być pracami własnymi, wcześniej nienagradzanymi i niepublikowanymi.
5. Prace nie mogą być publikowane w formie książki, antologii, druku w czasopiśmie lub e-booku
6. Wszystkie nadesłane prace powinny stanowić wydruk komputerowy.
7. Prace powinny być napisane czcionką Times New Roman, rozmiar-12, odstępy między wierszami -1,5, margines dolny, górny oraz boczny- 2,5cm.
8. Każda nadesłana na konkurs praca powinna być oznaczona godłem (słowo lub wyrażenie, będące umownym znakiem autora, nie może to być znak graficzny).
9. Do prac należy dołączyć kopertę opatrzoną tym samym godłem autora. W kopercie należy umieścić podpisane oświadczenie* oraz krótką informację o autorze, która musi zawierać: imię i nazwisko, datę urodzenia, dokładny adres, telefon, e-mail.
10. PRACE, KTÓRE NIE BĘDĄ SPEŁNIAŁY WYŻEJ WYMIENIONYCH WYMOGÓW BĘDĄ ODRZUCANE!
11. Koszty przygotowania i dostarczenia prac oraz koszty przyjazdu na uroczyste wręczenie nagród ponosi uczestnik konkursu.

III. TERMINY:
1. Prace należy przesyłać do 22 kwietnia 2016 r. (decyduje data stempla pocztowego), na adres:

Młodzieżowy Dom Kultury
ul. Lompy 13
41-500 Chorzów
( z dopiskiem KONKURS LITERACKI „OKNO”)

2. Uroczyste rozstrzygnięcie konkursu nastąpi 12 czerwca 2016 r. w Młodzieżowym Domu Kultury w Chorzowie. O dokładnym terminie organizatorzy poinformują laureatów pisemnie lub telefonicznie.

IV. NAGRODY:
1.Powołane przez organizatorów jury dokona oceny nadesłanych prac oraz zadecyduje o podziale nagród.
2. Prace będą oceniane w dwóch kategoriach wiekowych:
a) klasy IV – VI szkoły podstawowej
b) gimnazjaliści
3. Organizatorzy przewidują nagrody rzeczowe dla laureatów I, II i III miejsca w dziedzinie prozy oraz I, II i III miejsca w dziedzinie poezji oraz wyróżnienia dla każdej grupy wiekowej.

V. USTALENIA KOŃCOWE:
1. Zgłoszenie prac do konkursu jest równoznaczne z wyrażeniem zgody do przetwarzania danych osobowych do celów organizacyjnych Młodzieżowego Domu Kultury oraz na publikację wizerunku w materiałach promocyjnych, prasie lokalnej, na stronie internetowej MDK, na profilu społecznościowym Facebook oraz
na stronach instytucji współpracujących, do celów edukacyjnych i popularyzatorskich.
3. Organizatorzy nie zwracają nadesłanych prac, stają się one własnością organizatora.
4. Sprawy nie ujęte w regulaminie rozstrzyga organizator.
5. Administratorem danych jest Młodzieżowy Dom Kultury w Chorzowie
6. Koordynatorzy imprezy: Katarzyna Jędrzejczyk ([email protected])
Justyna Kucia ([email protected])

Dane osobowe uczestnika konkursu:
Imię
Nazwisko
Adres zamieszkania
(ulica, nr domu, nr lokalu, miejscowość, kod pocztowy)
Numer telefonu
Adres mail
Tytuł utworu
Dane opiekuna:
(imię, nazwisko)



*Załącznik
OŚWIADCZENIE

Oświadczam, iż przekazane prace konkursowe nie były wcześniej nagradzane i publikowane oraz nie naruszają majątkowych i osobistych praw autorskich osób trzecich.


-------------------------------------------------
Podpis uczestnika konkursu

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreasTo może zbyt małej wiary jesteś :) lub znasz życie :)) Pozdrawiam:) @Jacek_SuchowiczNa kacu jest wszystko możliwe :) Dziękuję i pozdrawiam:) @LeszczymJuż się pogubiłem:)) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • gdy jutro się skończy pojutrze początkiem  
    • @Wędrowiec.1984 No dobra, ale poprzednie moje tłumaczenie, bardziej mi się podoba, jest takie... bardziej poetyckie.  Przy pisaniu świadomość trochę się plącze z wyobraźnią, przynajmniej w moim przypadku tak jest :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To nie jest splątanie kwantowe, tylko splątanie świadomości.
    • Dawniej każdy poranek pachniał złotem. Słońce wschodziło nad wzgórzami i bez słowa kładło na dachach ciepło, które otulało serca jeszcze przed pierwszą kawą. Ale od jakiegoś czasu coś się zmieniło. Niektórzy mówili, że światło stało się zbyt białe, inni że zbyt blade. Starzy ludzie w wioskach patrzyli na nie z lękiem, dzieci – z obojętnością. A ono wciąż tam było. Na niebie. Zawsze na niebie. I właśnie to było najbardziej niepokojące. „Nie czuć go” – mówiła codziennie staruszka Maja, siadając na swojej drewnianej ławce. „Kiedyś czułam, jak przechodzi przez skórę i dociera do duszy. A teraz… tylko patrzę, ale nie widzę.” Ludzie zaczęli snuć domysły. Czy to przez dymy, które wznosiły się z fabryk po drugiej stronie wzgórz? Czy może przez coś bardziej niewidzialnego? Przez rzeczy, których nie da się zmierzyć – jak strach, obojętność, rozpad miłości? Niektórzy szeptali, że prawdziwe słońce już dawno zgasło. Że to, które świeci teraz, to tylko replika – sztuczna kula światła stworzona przez tych, którzy chcieli kontrolować nie tylko czas, ale i nasze nastroje. „Zamienili nam światło serca na światło technologii” – pisał ktoś na ścianie opuszczonej stacji meteorologicznej. Ale pewnego dnia przyszedł chłopiec. Miał na imię Elian. Pojawił się znikąd, w butach z błota i z patykiem zamiast laski. Nie zadawał pytań. Siadał pod drzewami i mówił do liści, do wiatru, do kamieni. Ludzie uznali go za dziwaka, ale dzieci zaczęły go słuchać. A potem coś się wydarzyło. Pewnego ranka, kiedy Elian stał na wzgórzu, zamknął oczy i rozłożył ramiona. Słońce – blade i nieruchome – zaczęło wypełniać się ciepłem. Powoli, bardzo powoli, niebo poruszyło się z westchnieniem. Jakby przypomniało sobie, że kiedyś umiało kochać. W ciągu kilku dni ludzie zauważyli zmianę. Ptaki zaczęły śpiewać wcześniej, a cienie drzew znowu stały się miękkie. Staruszka Maja płakała z radości: „To ono. Prawdziwe. Wróciło.” Ale Elian powiedział tylko: – Ono nigdy nie zgasło. To my przestaliśmy świecić od środka.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...