A w mej samotni…

[Marcin Makuch]

Gdy wyruszę w świat samotnie
Ty ze mną będziesz – wciąż blisko
Będę szedł tam gdzie wiatr dwukrotnie
Zawoła mnie i rozpalę tam ognisko
Gdy umilkną głosy i szmery ustaną dnia i nocy
To znak, że właśnie nadchodzisz Panie…
Drzewa Ci się ukłonią bez wichru pomocy
A z liści dywan się usypie i świerszczy ciche granie
I przybędzie słowik, by koncert zanucić
Sen nas nie zmorzy, już nigdy nas nie dostanie
Nocy nie będzie, bo, po co się smucić
Me serce z radości łezkę jedną, maleńką wydusi
Bo człowiek nie skała i łkać też czasem musi
By poznać smak soli, którą jesteśmy
Jako ziarna tej krainy, zrodzone z drzewa życia
Przez Boga i czas znicz życia nieśmy
I oby dni nam błyszczały i były warte przebycia
A jeszcze nam zagra na cytrze dusza
Choć teraz jedynie w nas gra i nas porusza
Lecz jeszcze czas kiedyś upadnie…

Marcin Makuch 14 grudzień 2004

[Marcin Makuch]

eh Te marzenia... szkoda, ze na kółkach jestem - bo bym sobie teraz pochasał :)
Pozostaje poezja...


Prosimy o komentowanie wierszy i uzasadnianie wyrażanych opinii. Komentarz narusza regulamin oraz zasady serwisu.

Moderator

[Marcin Makuch]

ale ja sam o sobie tak napisałem... Autor!!!! Czy to cos złego??


Prosimy wyłącznie o komentowanie wierszy i uzasadnianie wyrażanych opinii.
Komentarz narusza regulamin oraz zasady serwisu.

Moderator